Als ik denk aan familiebedrijven, dan denk ik aan passie en dus kwaliteit. In een tijd waar winkelketens met hun veelal passieloze medewerkers van onder de 17 (“want die zijn goedkoper”) het straatbeeld bepalen is een ouderwetse, door een familie gedreven, winkel de reddingsboei waar de Dutchfoodie zich aan vastklampt.
Slagerij van der Zon in de Haarlemmerstraat is zo’n winkel. Iedere klant krijgt met rust alle aandacht, een praatje, wordt uitgebreid en met trots voorgelicht over het prachtige assortiment. Opvallend is hoe gezellig de klanten zijn die in de winkel aanwezig zijn. Iedereen bemoeit zich op een prettige manier met mijn keuzes, en geniet mee als ik tranen in mijn ogen krijg bij het proeven.
Met veel plezier heb ik tijdens mijn studenttijd in het prachtige Leiden gewoond. De stad heeft mij liefde, vriendschappen en even liefdevolle- als vrolijke herinneringen gebracht. Mijn vrienden, de beide Richards, wonen er nog steeds en brengen mij regelmatig naar Leiden. Wat zou ik overigens graag weer eens bij “In den Doofpot” van mijn oude vriend Anton eten. Qua wijn/spijs combinatie op eenzame hoogte.
Enfin, terug naar Slagerij van der Zon. Met mijn dochter bezoek ik Leiden in het kader van haar studieoriëntatie. Tja en dan ontkom je niet aan een bezoek aan café l’ Espérance, visboer Klaas Hartevelt op de zaterdagsmarkt en natuurlijk Slagerij van der Zon! Een familiebedrijf dat sinds 1945 actief is in de Haarlemmerstraat te Leiden en waarop de website vol trots te lezen is dat ze per week 5 tot 6 varkens slachten en “1 a 2 runderen” om aan de vraag te voldoen. Het is 25 jaar geleden dat ik er voor het laatst was, en er is niets veranderd. Er is zelfs geen pinautomaat!
Ik sta in de winkel met honger, dat is meestal niet verstandig. Buiten lacht een standje met broodjes warme beenham mij al toe. Ik sla mij er dapper doorheen. Binnen zie ik vers gedraaide kalfsworst, de beste die ik ooit heb gegeten. Mooi sappig en goed op smaak. Ik zie ook warme grillworst, met en zonder kaas. Ik moet spontaan beide proeven. Ik voel iedere vetcel in mijn lichaam schreeuwen om meer van deze woest. Ik neem twee stukjes mee. De worst is zo lekker dat ik ze in mijn koffer mee naar Oostenrijk heb genomen, net zoals de vers (dik) afgesneden entrecote. Wat een feest. Vervolgens ontkom ik er niet aan om de verse gekookte worst te proeven. Wat een feest. Ook die gaat mee, samen met de verse erwtensoep (volgens de DF-senior, geweldig, en die kan het weten).
Intussen komt er een oude dame met een rollator binnen die door de gehele crew met een “Hallo Beppie” wordt begroet, gevolgd door: “wil je een bakkie koffie?”, gevolgd door: “ik dacht dat je het nooit zou vragen”. Hilariteit en gezelligheid alom.
Het mooie is dat er geen elektronische weegschalen zijn, alles gaat op de klassieke Berkel weegschaal, en bij benadering wordt de prijs berekend. Intussen kom ik om in het vlees: erwtensoep, heerlijke huisgemaakte paté (met walnoten en pruimen, mjammie), kalfsworsten, entrecote, grillworst (met en zonder kaas). De gemiddelde lezer zou denken: “hoe erg is dat”, dat is het zeker niet, alleen ik ga een dag later met het vliegtuig op wintersport. Enfin, de geoefende lezer voelt hem al aankomen: de Dutchfoodie heeft gewoon een extra koffer geboekt en hem volgeladen met koeltassen, toch nog een beetje een kampeervakantie…
En dan komt het fijnste moment voor de familie van der Zon: de schade! Met 65 euro een bedrag waarvoor je in het Gooi net 200 gram ontbijtspek, en een taaie biefstuk krijgt en dan wordt je ook nog afgesnauwd. Ik moet bekennen dat ik geen contant geld bij mij heb. “Dat is geen probleem”, dan maak je het toch over als je thuis bent? Met mijn bankierapp betaal ik ter plaatse in de winkel, en op mijn verzoek of ik een betaalbewijs moet laten zien, wordt hard gelachen.
Ik vraag tenslotte of ik een foto mag nemen ter herinnering aan dit fijne moment, terwijl de crew poseert, sprint Beppie er spontaan voor, en zij staat erop dat zij de foto eerst wil zien: gelukkig is zij zeer content met het eindresultaat.
Wat een fijne mensen, wat een fijne zaak. Wat heerlijk dat Slagerij van der Zon er nog is. Dat maakt onze individualistisch maatschappij waar wantrouwen de boventoon heerst toch weer een heel klein beetje beter.
http://www.slagerijvanderzon.nl/