Chef’s Table bij Vila Joya

In de Algarve bevindt zich het beste restaurant van Portugal. Vila Joya stond in 2014 nog nummer 22 op de top 50 Pellegrino lijst en is gelegen op een klif aan de Portugese zuidkust met uitzicht over de Atlantische Oceaan. De geliefde hang-out van Ronaldo, en van de DF natuurlijk.

Het is onmogelijk om bij Vila Joya op korte termijn te reserveren, zo vertelde mijn vriend Xavier mij. De DF, die er prat op gaat altijd overal een tafel te kunnen regelen, sloot de volgende weddenschap met zijn vriend Xavier af: indien er een reservering was binnen 48 uur dan zou het eten voor de DF betaald worden, en indien het binnen 24 uur geregeld zou worden ook de drank. Via de fantastische lifestyle service van de dames van de Pearlcard was de tafel binnen 12 uur geboekt (normaal: 1 jaar wachttijd).

Het eten was dus al in de pocket.

Het leven lijkt de DF toe te lachen, want alras werd hij gebeld met de mededeling dat de Chef’s Table nog vrij was. Wat is mooier dan in de keuken bij de Oostenrijkse chef Dieter Koschina te mogen eten? Dieter is al sinds 1991 achter de kachel van Vila Joya te vinden. Daar waar normaal een Chef’s Table een achteraf rvs-tafeltje is, hebben ze het bij Vila Joya anders aangepakt: een ruime tafel met heerlijke banken in een supergezellige hoek, direct “aan de pass”, met een volledig uitzicht op de keuken. Wat opvalt, is dat hier gewoon geouwehoerd wordt, grappen worden gemaakt en er dus niet het gebruikelijk klinische geheel.

Chef Dieter is er helaas niet, maar de eveneens uit Oostenrijk afkomstige sous-chef Stefan wel.

We beginnen met een borrel in de lounge en genieten van een fles rosé uit de Provence, Whispering Angel. Prachtig! Het genietertje stond al voor te gloeien. Vervolgens kwam er een stroom aan amuses. Mijn vriend Xavier, houdt niet van vis. Dan heb je in Zuid-Portugal aan de kust wel een uitdaging. Eén van de amuses bevatte stiekem oester en was versierd met oesterblad. Het moet gezegd worden, hij vindt het echt niet lekker. Ik heb zelden iemand zo kokhalzend een amuse zien eten, maar het is een vent, hij heeft hem doorgeslikt. Applaus alom!

Na de gebruikelijke verwennerijen met crostini’s van dunne aardappel met pulpo, een ijshoorntje met wasabi en prachtige tonijn in een macaron met vloeibare ganzenlever, kon het echte feest beginnen. Ook hier toch een beetje de kookstijl wat ik ook bij restaurant Faviken tegenkom. Pure ingrediënten, weg met de schuimpjes en de rook. Eindelijk gaat het weer om het eten en niet om het schilderij.

Wij beginnen met een prachtig bereide Atlantische kreeft met dunne plakjes wortel, met daartussen een zoete crème van wortels en een dashi vinaigrette. Dit is de lekkerste kreeft die de DF ooit heeft gegeten, en geloof mij, de Df weet waar hij het over heeft.

Wij vervolgen met een schorpioenvis met een salsa van tomaten en courgette. Lekker! De cuisson had beter gekund. Hij is iets te ver door. De roodbaars met spinazie en groene peper is fantastisch, maar het absolute topgerecht is de gebraden kalfszwezerik met een perfect gegaarde eierdooier, truffel en room. Mijn god, wat lekker! Het zal wel niet mager zijn geweest, maar het genietertje stond zo in de brand dat er ijswater op tafel moest komen.

Wij vervolgen met de duif met “beluga linzen” en selderie. Eerlijk gezegd, we hadden al een stevige lunch achter de kiezen, het begon wat veel te worden. Mijn maatje Xavier was al drie gerechten eerder afgehaakt, maar de DF wilde zich niet laten kennen. Ergens in zijn achterhoofd zei hij dat hij er wel spijt van zou krijgen. De tiramisu en de vele dessert amuses zijn de klap op de vuurpijl. Eerlijk is eerlijk, zelden zo goed gegeten, waanzinnig! Zeker het terugkomen waard.

Het menu kost EUR 235,-, inclusief (ik denk toch zeker) 15 amuses, en dit is value for money.

En dan in het glas. Het bijpassend wijnarrangement voor EUR 200,- per persoon is niet karig. Er wordt, zeg maar, flink door geschonken. Wij drinken de Portugese variant van de Albariño Contacto van Anselmo Mendes uit 2016. Prachtig fris, mooi zilt.

Wij vervolgen met een Moscatel van het huis Niepoort “Docil 2014” en worden vervolgens verwend met de uit 2013 Curiosity Vintage van de charmante wijnmaakster Julia Kemper uit de Dao, Portugal. Dit is de duurste wijn die uit deze streek komt en is een blend van een zevental druiven, waaronder de Touriga. Zalig! Bij de red snapper drinken we een rosé “Principal 2010”. Zalig! Doet niet onder voor de toppers zoals ze die in de Bandol maken.

Wij vervolgen met twee rode wijnen: Vale da Mata uit Lissabon 2008 bij de zwezerik, en de Om Let van het huis Niepoort, afkomstig uit de Douro 2010. De sommelier blijft gelukkig flink doorschenken, hetgeen tot grote gezelligheid leidt.

Bij de tiramisu drinken we een Ruby port Quinto do Vallado, een Tawny die gekoeld is. Niet eerder gekoelde port gedronken op deze manier, verrukkelijk. De mooie, oranje kleur verraadt veel goeds en zo is het ook.

Intussen krijgen we een drankje uit een pipetachtig glas, met daarin een koele drank van basilicum, citroen en sinaasappel. Ongelofelijk verfrissend.

De stemming zit er dusdanig in, dat we spontaan besluiten op het terras nog eens een keer een ouderwetse sigaar te roken, en al snel komen de flessen cognac op tafel. Dit is het moment waarop de DF altijd afhaakt. Ondanks de gewonnen weddenschap krijgt de DF de rekening toegespeeld voor iedereen. Gelukkig heeft hij zijn afwashandschoenen bij zich en na een halve dag poetsen is de rekening uiteindelijk gesetteld.

Wie naar de Algarve met vakantie gaat, doet er verstandig aan ruim van tevoren te boeken, dan wel zorgen dat je een Pearl Card in je bezit krijgt, waardoor je dit soort reserveringen eenvoudig kunt regelen. Dit is een absolute 5 gouden brilletjes prijs-kwaliteit, op orde, smaak fantastisch, belevenis in de keuken: dit is de leukste en mooiste en gaafste en gezelligste Chef’s Table waar ik ook aan heb gezeten!

http://www.vilajoya.com

 

5 out of 5 stars (5 / 5)
(Visited 214 times, 1 visits today)