Bridges, Hotel the Grand Amsterdam

Het toeval wil dat ik eerst bij Ron Gastrobar at, en vervolgens bij Bridges. Wat een geluk.

Ik heb vaak bij Bridges gegeten, en zelfs nog het afscheid met de gebroeders Roux “gevierd”. Zo goed als het nu is, is het nooit te voren geweest. De recent toegekende Michelin ster hebben Joris Bijdendijk, zijn team en Ron Blaauw welgemeend verdiend.

Joris nam als enige niet Fransman deel aan de Franse Masterchef en werd (naar verluidt gecoacht door Robert Kranenborg) toen hij de 6e plaats behaalde er op oneigenlijk gronden uitgewerkt omdat hij een serieuze bedreiging vormde voor de Franse trots, hij dreigde te winnen. Zijn vertrek heeft tot een halve volksopstand geleid, de Franse kranten stonden er bol van.

Joris vertegenwoordigt de nieuwe generatie jonge Nederlandse chefs. Een generatie waar wij trots op kunnen zijn. Er wordt in Nederland in ieder geval beter gekookt dan in België, en de Fransen moeten gaan oppassen.

Bridges is gevestigd in het sjieke (on-Nederlandse) hotel The Grand, onderdeel van Accor, en het voormalig raadhuis van Amsterdam. Het is een aantal jaar geleden verbouwd en het is er prachtig. Alles klopt eraan, en dat niveau van perfectie halen, én vasthouden, dat is heel hard werken.

De aankomst op de prachtig verlichte Cour, de portier die de deuren opent en je vrouw naar binnen begeleidt, je auto die wordt weggereden en dan, de allerhartelijkste ontvangst door een sportief geklede dame in het restaurant, maken dat de start goed is.

De inrichting is modern, de ambiance gezellig, zeker nu er tussen de tafels een scheiding van doorzichtig doek is aangebracht. Dat komt de gezelligheid en de akoestiek ten goede.

De bediening laat iet wat op zich wachten en komt traag op gang. We geven ze het voordeel van de twijfel, het is druk. We beginnen met een fles rosé champagne van het huis Ruinart en wat oesters, Umami en Gillardeau. Een fijn begin.

We worden verrast met in een uitgeholde berkenstam geserveerd gevuld aardappeltje met wat spek, aardappel, crème (ik weet het niet meer precies, maar het was heerlijk).

De kaart is er een waar Ron zijn invloed op heeft gehad. Veel kleine gerechten en in beginsel allen € 19,00. Dat is een vriendelijke prijs, zeker voor wat je hier eet. Het is bijna te goedkoop. Ze mogen van mij ook wel € 22,50 kosten. Er is ook een raw bar, waar je heerlijke oesters, kreeften (et cetera) kan eten.

De trouwe lezer weet dat de DF met de hulp van Sigrid Sijthoff zijn slechte gewoonten er probeert uit te werken door niet of nauwelijks te drinken, en bewuster te eten. Daar passen de wat kleinere gerechten van Bridges perfect in. De teller staat inmiddels op min 8 kg, mede dankzij Bridges (en Sigrid).

Enfin, de kaart biedt voor elk wat wils. Bridges presenteert zich als een visrestaurant, dat blijkt ook uit de kaart. Moderne, pure (vis) gerechten, met weinig zout bereid, zoals het hoort. Er wordt geadviseerd drie gerechten te bestellen, maar de DF, die is helemaal “nieuw”, die bestelt er twee. Wij eten de goddelijke Noordzeekrab met Hollandse garnalen, met “structuren van artisjok en nagelhout”. Wat een prachtig mooi gerecht. Het lijkt geïnspireerd te zijn door een van de gerechten van Rene Redzepi van Noma. Dat artisjok zo lekker kan zijn.

Het leuke is dat op de kaart bij ieder gerecht een verschillend glas wordt geadviseerd. De prijzen van de wijnen zijn weer schappelijk, tussen de € 8 00 en € 17,50.

Mijn tafelgenote eet de geroosterde langoustine, met foreleitjes, currycrème en gepofte wilde quinoa. Ik ben bereid om voor dit gerecht te vechten, wat lekker zeg.

We vervolgen met de gegrilde tong met ganzenlever, past niet helemaal in het dieet, maar vis is mager.
Er zit duindoornbes, schorseneer en vin jaune bij. Ik vind dit gerecht minder lekker. De bereiding is perfect, maar ik had graag geweten dat de foie gepocheerd was, ipv ofwel gebakken, ofwel een dunne plak gesmolten op de tong. Ik zou dit gerecht aanpassen, of beter omschrijven. We drinken de open(!) witte bourgogne, Chassagne Montrachet á 16,00 per glas uit 2009. Verrukkelijk!

En dan, dan komt het. We besluiten een nagerecht te delen. Ik eet het aller-, aller-, aller lekkerste nagerecht uit mijn leven. Ik bedenk mij ter plekke dat ik bereid hiervoor een scheiding te riskeren (als “ze nog een keer een hap neemt”). De gezouten caramel, met gebrande pinda’s, fudge en cacaosorbet is zo lekker, dat ik met mijn vinger het bord begin leeg te schrapen. Wat een gerecht, ik kan nu ik dit schrijf, op mij fiets stappen om het nu te gaan eten.

Ik hoef je niet meer te vertellen dat je hier moet eten. Het is internationaal, het is Frans, het is Nederlands, het is fijn, heel fijn.

Vandaag is het de eerste proefavond van het nieuwe restaurant dat Julius Jaspers samen Bert, Cleo en Douwe van De Supperclub heeft geopend: “JBG” “Julius bar & grill”. Helaas kon ik niet op zijn uitnodiging ingaan, maar volgende week eet ik er als proefpannel. Wat een feest. Een revolutionair restaurant, simpel en goed. Ga ook daar maar even langs…

Bridges inspired by Ron Blaauw
Oudezijds Voorburgwal 197
Amsterdam
020-5553560

20131129-231944.jpg

(Visited 122 times, 1 visits today)

1 Comment

  1. smartcook november 30, 2013 at 10:21 am

    meer dan welkom volgende week, we staan voor je klaar!