Maarten van der Heijden en zijn partner Jan Hendrik Heikens, hebben in 2016 besloten het roer om te gooien. Hun kleine bistro Jean et Alleman is gesloten, om vervolgens vanuit de historische binnenstad te verhuizen naar de Kaliumweg te Amersfoort, zijnde het middelpunt van een in eerste instantie onooglijk industrieterrein. Rauw staat voor raw food, het ruwe werk zeg maar. Een prachtige ruimte, waarvan de buitenzijde bekleed is met roestvrijstalen platen en binnenin een grote open keuken en een slagerij met een grote koelruimte, die vol hangt met rijpend vlees. Wat is er mooier dan dat.

Mijn vriend Michiel van Smulweb had mij al een aantal keren op Rauw geattendeerd en hoe gezellig om samen met mijn vriend Julius, Michiel, foodvlogger Loesje en chef Robin van Smulweb te genieten bij Rauw. Rauw heeft de zaken goed voor elkaar. Een prachtig terras met mooie, grote stevige picknickbanken en een wijnkaart om een puntje aan te zuigen. Mijn vriend Julius had van tevoren vanzelfsprekend de wijn- en spijskaart goed bestudeerd en ondanks dat besloten wij ons te laten verrassen door Maarten en zijn team.

In het glas vanzelfsprekend voor de DF water, voor zijn tafelgenoten de rosé van Ott, één van de mooiste roséwijnen ter wereld.

Wij beginnen met een stiekem hapje van de personeelsmaaltijd, zijnde couscous met koriander, paprika en granaatappelpitten, zalig. Wij vervolgen met enige bites, waaronder dungesneden parmaham met geroosterde hazelnoten, op Oosterse wijze bereide oesters, heerlijk brood met fantastische boter. Lekker!

Wij vervolgen met een ouderwetse huzarensalade, een half eitje, romige, mooie mayosaus er overheen, een augurkje, dun gesneden wortel en een blaadje sla. Wat kan simpel eten toch lekker zijn.

Wij vervolgen met een carpaccio met truffelmayonaise, geroosterde, gehakte hazelnoten en “Belper Knolle”, een kaas die eruitziet als een dikke, witte truffel. De kaas is mooi zout en past er fantastisch bij.

Wij volgen met de pièce (foto). Enthousiast komt chef Maarten ons Nederlands rund, een prachtig dooraderde ribeye en een côte boeuf laten zien. De DF heeft enige haast in verband met de eindexamenuitreiking van zijn dochter, maar verzoekt de chef ze snel op de grill te gooien. De cuisson is perfect. Intussen stijgen er grote luchtballonnen op van het veldje, waarvan de DF meent dat er één luchtballon die van chef Angelique Schmeinck is, alwaar hij in september met zijn vriend Julius en nog een aantal genieters mee de lucht in zal gaan, om op grote hoogte van een culinaire, hoogstaande maaltijd te kunnen genieten, waarvan de duif bereid wordt in de gasbrander. Hoe mooi kan het leven zijn.

De steak wordt geserveerd op een houten plank met daarbij gegrilde pomodori, wortelen, ui, aardappeltjes, fantastische zelfgemaakte friet en mayo en wat uitgebakken kaantjes. Wat een feest! In het glas Bernardus Marinus 2009. De DF besluit even van zijn geloof af te stappen en een klein slokje te proeven. Deze wijn komt aan. Hij begint spontaan te watertanden en besluit de tafel te verlaten. Ik begrijp dat ook zonder de DF het leven plezierig kan zijn. Na mijn vertrek is er nog een Tianello 3-literfles 2011 door het gezelschap leeggedronken. op afstand krijg ik per Whatsapp verslag van dit drankgelag en staat het genietertje stiekem vol aan. Eenieder zag zich na het diner genoodzaakt met de taxi naar huis te gaan. Schitterend!

Rauw is een buitengewoon toegankelijk restaurant, de timing is perfect, het eten is goed, de prijs-kwaliteit verhouding klopt en het is een heel kindvriendelijke zaak. Ideaal om te gaan genieten, zeker als je van eten zonder poespas houdt.

Rauw!