De DF, (aantrekkelijke)man van de wereld, houdt van reizen, skiën in het bijzonder. Dit jaar viel de keuze op Sölden. Daar waar de geoefende skiër het skigebied vooraf bekijkt, gaat de DF eerst op zoek naar de beste lunchzaken, restaurants, aprés ski-bars en “Feinschmeckerladen” en dan bepaalt hij de skiroute. De taxichauffeur die je van het vliegveld ophaalt is vaak een goede bron. Ik had dit jaar geluk, Eddy van taxi Lenz, bleek een enthousiaste liefhebber en vertelde mij desgevraagd honderduit.
Laten wij beginnen bij de absolute top op lunchgebied, aldus Eddy (en inmiddels ook de DF): Gampe Thaya van mijn nieuwe BFF’s de familie Prantl. Het is dat hun dochter veel weg heeft van een Pygmee, maar anders was ze de nieuwe mevrouw Dutch Foodie geworden en was ik er oud en gelukkig geworden.
Gampe Thaya ligt op de berg aan de skipiste A-13, met een prachtig uitzicht over het Ötztal en is een authentieke berghut. De Oostenrijkers doen daar nog een schepje bovenop: het is een officiële “Genüsshutte” en verkozen tot beste berghut van Tirol. “Genüss” is het Duitse woord voor “genieten”, dat zit dus goed. Alle producten zijn biologisch en lokaal. Het is altijd vol en je kan er niet reserveren, tenzij je gaat kaas- of vleesfonduen. Vleesfondue had ik sinds de jaren 80 niet gedaan, maar de reservering was het mij waard.
De eerste dag geniet ik op het terras van een heerlijke kaasfondue, met een mooi glas Grüner Veltliner van Pichler met uitzicht op een zonnig dal. De kaas wordt in de hut zelf gemaakt van melk van de eigen koeien. lekker pittig, een mooie “Alm-smaak” op de achtergrond, Heerlijk!
De tweede dag geniet ik van de vleesfondue. Het is koud, dus wij zitten lekker in een van de drie hutjes waar Gampe Thaya uit bestaat, met de (natte)rug tegen de Kachelofen en worden dan verwend op een manier waarvan het genietertje in de brand schiet. De tafel wordt gevuld met huisgemaakte sausjes, waaronder de beste sauce tartare ooit! Verder frisse sla, mooie maiskolven en dan het vlees: huisgemaakte worst van varken en de mooiste ossenhaas ooit. De ossenhaas is zo lekker en zacht, ik eet hem ook rauw en maak zo met een hap sauce tartare mijn eigen “mondgemaakte” steak tartaar. In het glas weer de Grüner Veltliner van Pichler. Beter wordt het leven echt niet.
“Het is ook een boerderij, de koeien staan letterlijk achter het restaurant”, vertelt eigenaar Jakob Prantl mij als ik de keuken inloop om hem te complimenteren met de beste vleesfondue ooit. Trots is hij erop dat hij dit Oostenrijkse Grauvieh door zijn neef laat slachten, dan het vlees een maand afhangt en dan nog twee weken in de vacuüm doet (het zogenaamde “wet aging”). Jakob vertelt mij dat: “niemandem das noch macht, weil man um die 20% Gewicht verliert“.
Jakob heeft er ook nog een hutje dat je kan huren, zodat je in alle rust op de berg zit in de wetenschap dat je er minimaal tweemaal per week ook in de avond kan fonduen (gasten uit het dorp worden thuisgebracht), en wat een absolute aanrader is, is het ontbijt. Je kan er iedere dag vanaf 08:30 ontbijten. Zeker doen!
(5 / 5)Gampe Thaya