Na al dat harde proefwerk, wordt het de hoogste tijd dat het genietertje eens echt aangaat en het vrouwtje van de DF de aandacht krijgt die zij verdient. Geen groter plezier voor de dame des huizes dan een bezoek aan het o zo “schone” Italië.  Wij belanden via het volledige verstopte vliegveld van Florence in Viareggio in het prachtige, met 5 sterren bekroonde, hotel: “Principe di Piemonte”. Uitzicht over de Middellandse zee, zwembad op het dak, torensuite met hemelbed en bij binnenkomst champagne in de ijskoeler op de kamer. De DF trekt voor dit soort gelegenheden altijd een schone onderbroek aan, verdere details zijn niet AVG-compliant, maar het genietertje is niets, maar dan ook niets, te kort gekomen.

Enfin, de liefde van de gezonde man gaat door de maag en de DF is er zo een. In de buurt van Viareggio kan je waanzinnig eten. Laten wij beginnen in het kunstenaarsdorp Pietrasanta, daar waar voormalig advocate Anne-Claire van den Elshout (www.anneclaire.nl) in haar atelier de mooiste beelden maakt.

In dit prachtige stadje zitten diverse restaurants waarvan er een echt uitspringt: Enoteca Marcucci. Marcucci is in feite een wijnwinkel waar je kan eten. Eigenaar Michel zwaait de scepter over deze fantastische mooie zaak. Binnen is het gezellig, maar het terras voor de zaak is op deze warme zomeravond de beste keus. De in allerlei frivole zomerse kleuren geschilderde houten stoelen en onbehandelde houten tafels zien er uitnodigend en gezellig uit. Het terras zit vol met knappe, gesoigneerde Italiaanse families: de Dutch Foodie opereert hier in zijn natuurlijke habitat.

Michel herkent een proever en genieter en het is vanaf acquit feest. Ik vraag hem om zijn favoriete witte wijn, bij voorkeur een lokale Italiaan. Tot mijn grote verbazing bekent Michel mij dat hij het liefst witte Bourgogne drinkt, Chassagne Montrachet wel te verstaan. De DF maakt hiertegen geen bezwaar.

Enfin, wij krijgen de kaart en kijken naar al het moois. Wij beginnen met wat prachtige ham, geroosterd brood met tomaten en knoflook en een scheut olijfolie en een draai van de pepermolen. Wat een feest! Inmiddels wordt in een zwarte plastic emmer (met een touw er aan) een prachtige fles lokale witte wijn neergezet: een “Palistorti di Valgiano” uit 2016. Zalig!

Wij vervolgen het diner met gevulde courgettebloemen in een koude stevige crème-soep. Niet normaal lekker! En dan, dan het piece, een in rode wijn en olijfolie gestoofde kleine octopus. Perfect gegaard. De DF weet dat deze minimaal 3,5 uur bij 80 graden zachtjes in de olijfolie en rode wijn moet rondzwemmen om hem zo mooi mals te krijgen. Ik raak geëmotioneerd van dit gerecht. Ogenschijnlijk zo simpel en zo lekker! Het is zo warm dat de fles witte wijn blijkt te zijn verdampt. Michel blust de brand in onze keel snel met het rode broertje van de witte wijn.

Het wordt een dolle avond, Michel, die kennelijk een humeurig man is, heeft zo’n schik met zijn nieuwe Nederdietsche BFF dat hij hem spontaan een miniwijnreis door zijn Enoteca aanbiedt. Hoe de DF is thuisgekomen, dat weet niemand, maar thuisgekomen is hij.

Ik kan iedereen, maar dan ook iedereen, L’enoteca Marcucci met klem aanraden!

http://L’Enoteca Marcucci