Cecconi’s Soho House Amsterdam

Sinds kort heeft Amsterdam er een pareltje met internationale allure bij. In de Spuistraat is naast de Duchess en schuin tegenover het W-Hotel in het Bungehuis (voorheen de UvA), het internationale Soho House neergestreken. Wat is de Spuistraat toch opgeknapt de afgelopen jaren. Van krakersbolwerk naar een internationale “strip”.

De meesten van u zullen het concept van het Soho House wel kennen: je kan er lid worden (mits je geen rukkend saaie (graaiende) bankier of advocaat bent, en terecht) en dan kan je met korting in een van de 8 wereldwijde vestigingen overnachten en in een members only met andere leden converseren. Geen mobieltjes en ik meen alleen tot 11:00 uur je laptop gebruiken. Tegen dat laatste is weerstand en eigenlijk begrijp ik dat niet. In het begin van de mobiele internetrage was iedereen op zoek naar een hotel met “bereik”, nu betaal je extra om dat juist niet te hebben. Soho House leert de leden opnieuw “praten’. Mijn kinderen zeggen regelmatig als ik ze vraag wat zij op hun telefoon aan het doen zijn: “ik ben even met een vriendin aan het praten”. Ja, ja, wat een sociale armoede.  Wat is nou mooier om te zeggen: ik zit deze week lekker in een Soho House en ben doorgaans niet bereikbaar. Uw eigenste Dutch Foodie reist eind januari 10 dagen naar een Duitse prive kliniek af, waar het gebruik van mobieltjes niet is toegestaan. Het is de eerste dagen even wennen, maar daarna maakt zich een ongekende (zielen)rust van je meester.

Enfin, terug naar het Soho House. Mijn artistieke vriend “de Peet” stelt voor om samen met onze voordeurdelers in Amsterdam te gaan eten en vraagt de DF om een tip. Ik heb via mijn vriend Won gehoord over Cecconi’s. Uiteindelijk via Won (hoe anders?) krijgen wij een reservering aangezien Cecconi’s in het weekeinde al wekenlang volgeboekt blijkt te zijn. Wij drinken vooraf een borrel aan boord van een prachtige notarisboot (met bitterballen van het Amstel Hotel, de beste van de stad) en genieten van het prachtige Amsterdam Light festival. Met de eerste flessen Ruinart achter de kiezen arriveren wij opgewekt en vol verwachting bij het Soho House.

Het Bungehuis is volledig in art deco stijl gebouwd, en behouden gebleven. De ontvangst in de mooie hal is hartelijk. Leuk, internationaal, gedienstige gastvrouwen begeleiden je naar de bar en uiteindelijk naar je tafel. De sfeer is die van een Metropool: een bubbel in het provinciale Amsterdam, wat een verademing.

De obers lopen in witte jasjes met zwarte dassen om. Cecconi’s ademt de sfeer van Rome uit, maar dan met de service van Milaan/NY. De kaart is overzichtelijk en opvallend vriendelijk geprijsd. Dat geldt ook voor de wijnkaart, die vol met heerlijke klassieke Italiaanse wijnen staat. Wat een feest! Intussen kom ik mijn vriend Marc (lid van het eerste uur) tegen die met zijn familie kerst aan het vieren is en die mij een spontane rondleiding geeft door het gehele pand. Het pand is schitterend verbouwd en ingericht, met als apotheose het waanzinnige dakterras met een indrukwekkend uitzicht en een serieus zwembad en cabana’s. Het enige wat (op dit moment) ontbreekt zijn 4 super lekkere wijven die de DF (geëmotioneerd) om de nek vliegen als wij het dakterras oplopen, maar helaas, het sneeuwt en het is al 21:00 uur (dat zal het dus wel zijn). Gelukkig kom ik later de (nog altijd) prachtige Essie van vriendje Koen tegen, dat maakt een hoop goed.

De kaart is ingedeeld in cicchetti (bar bites) 6-8 euro, appetizers, 8-16 euro, salads 8-12 euro, carpaccio & tartare 12-18 euro, pasta & risotto 15-28 euro, wood fired pizetta & pizza 7/13 -14/26 euro (half/heel), wood en charcoal, 16-34 euro en sides, 5 euro. Deze kaart nodigt uit tot shared dining, maar het is zeker geen verplichting. Uw DF zou de DF niet zijn als hij zich al opofferend, voor u, mijn geoefende lezer, niet zigzaggend door de kaart zou gaan, en zo geschiedde:

Zucchini fritti (frites van courgette) met lemon mayo en de aubergine parmigiana (beiden zalig en cicchetti), gevolgd door de appetizers: waanzinnige Burrata met tomaten en bietjes, de goddelijke octopus met selderij, aardappel, tomaat en olijven, de vitello tonnato met kappertjes en de calamari fritti (met gerookte tomatensaus). Na dit geweld besluiten wij, verstandig als dit gezelschap olv. de DF is, de salade en de carpaccio & tartaar over te slaan en direct door te gaan naar de pasta en risotto. Wij genieten van de krab-ravioli met saffraan en de (rijkelijk gevulde) spaghetti met kreeft (28). Pvd, wat is dit lekker zeg!

In het glas: (meerdere flessen van) mijn geliefde Bramito, chardonnay van het huis Antinori.

Mijn vriend en gastheer “de Peet” zit maandelijks in Milaan en weet waar het goed toeven is. Hij is met zijn Marie zichtbaar aan het genieten, en zo simpel moet het ook zijn in een restaurant.

Op naar de pizza: wij bestellen de pizza met San Daniele ham, Burrata en rucola. Zalig. Je kan de pizza groot of klein kiezen. de pizza is goed, de DF maakt hem beter. De bodem is iets te dik.

Opvallend is de goede kwaliteit van de service en het tempo waarmee het eten geserveerd wordt. Echt super.

Intussen zie ik mijn meest geliefde ex (zij is inmiddels met veel (reïncarnatie-)therapie onze breuk te boven gekomen) binnenwandelen met ega Mark en vriendjes Danny en Deir. Het is hier een gezellige boel zeg! Zij eten gezellig aan een tafeltje bij de smaakvol ingerichte bar. Ik zie dat mijn ex haar ogen niet van mij af kan houden, aantrekkelijk zijn, daar moet je mee om kunnen gaan.

Enfin, duty calls, op naar de “wood & charcoal”. De DF laat zijn oog even vallen op de Fiorentina steak van 1 kg, maar helaas, die moet je delen, en daar is de DF dan weer niet zo goed in. Wij bestellen de zeebaars met schelpen, de “Veal Milanese”, met citroenzout en de kabeljauw met salsa verde en wortelen. Stuk voor stuk even lekker.

In het glas (meerdere flessen van): Le volte dell ’Ornellaia, Bolgheri 2015. Wat een feest!

En dan, dan, nog de desserts. De mrs. DF is nogal een zoetekauw, die is niet voor een dessert te vangen, het werden er dus vier: de strudel met “fiore di latte”-ijs, de chocoladetaart met pistache-ijs, de hazelnoot profiteroles met chocoladesaus en de blood orange panna cotta. Allen, stuk voor stuk, zalig.

Cecconi’s is een gezellige topzaak, “value for money” en zeer zeker de moeite waard! En als je er niet wilt eten: ik drink er regelmatig een borrel, de Bellini is er uitstekend en de pianist verstaat zijn vak.

4 out of 5 stars (4 / 5)

http://www.cecconisamsterdam.com

(Visited 1.035 times, 1 visits today)

Laat een bericht achter