Omdat het niet altijd sterren kunnen zijn die aan de hemel vonkelen en de DF eigenlijk een man is met liefde voor eten zonder poespas (zoals dat bijvoorbeeld in het restaurant van zijn vriend Reinier Verwey van restaurant De Doelen wordt geserveerd), werd het de hoogste tijd om weer eens een ouderwetse bistro te bezoeken. Het oog van de DF viel op de hoofdstedelijke “Auberge Jean & Marie”, gelegen aan de Albert Cuypstraat 58-60 in Amsterdam. In Proefwerk van Hiske Versprille kreeg het in januari nog een 8-, reden om het met een bezoek te vereren.
De leuke eigenaren Jan en Marije waren in de zaak met één aanvullende serveerster. Het is een grote zaak, leuk opgezet en gezellig. Wij komen, naast wijnhandelaar Otto Lenselink en zijn vrouw te zitten. Alras hebben wij het met deze voormalige importeur van Antinori over mijn recente avontuur op Ibiza en het proeven van alle topwijnen van het huis Antinori. Hij kijkt meelijwekkend naar mijn alcoholvrije drankje, wat ze hier wel hebben (!): een Engels sapje gebaseerd op vlierbessen zonder toegevoegde suiker. Erg lekker overigens.
De kaart van de Auberge is een kaart met klassieke Franse gerechten, zoals kikkerbillen, steak tartaar, piepkuiken, huisgemaakte paté, oesters, terrine van eendenlever en hoofdgerechten als runder ribeye met bearnaisesaus, rosé gebraden lamsbout en ook een mooi vegetarisch gerecht, een tartiflette (dus zonder spekjes). Dit belooft wat.
Mijn charmante tafelgenote kiest voor de céviche van makreel met kalamansi (je hoort te schrijven: “çalamansi”, zijnde een kruising tussen een mandarijn en de kumquat) en een salade van waterkers met mierikswortel en als hoofdgerecht het vegetarische tartiflette en de DF kiest vanzelfsprekend voor de kikkerbilletjes met een knoflookroomsaus en als hoofdgerecht de in ganzenvet gekonfijte bout van piepkuiken met rode linzen, gevogeltejus, zeekraal en witte asperge.
Wie wil eten bij de Auberge moet geduld hebben, veel geduld. Wij arriveren om kwart over acht, binnen vijf minuten hebben wij olijven op tafel staan, en dan begint het grote wachten. Na een kwartier krijgen wij de kaart en wat brood en intussen zien wij Jan en Marije de vaste gasten in de watten leggen. Voormalig wijnhandelaar Lenselink, een vaste bezoeker van het restaurant, krijgt alle aandacht die ons zo ontbeert. Na ruim drie kwartier staat het voorgerecht op tafel. Het is dan inmiddels vijf over negen.
De borden, die mooi zijn opgemaakt, vallen erg tegen. Mijn tafelgenote twijfelt aan de versheid van de makreel (die is echt op het randje, zo niet er overheen) en ik heb hetzelfde met de kikkerbilletjes; op de achtergrond proef ik een zure smaak. De knoflookroomsaus (waar ook de smaak van grove mosterd te proeven is) is erg lekker. De kikkerbilletjes hebben, wat mij betreft, te lang in de ijskast gelegen en zijn even snel opgepiept.
Na ruim drie kwartier wachten komt het hoofdgerecht. Intussen zien wij Jan en Marije om hun vaste gasten heen dansen en ze verwennen met extra hapjes, en terwijl zij met lege handen langs onze tafel lopen, laten zij de vuile borden staan. Drie man bediening voor deze zaak is al op het randje, maar als je met lege handen naar de keuken terugloopt, dan wordt het helemaal niets.
De tartiflette is wat mij betreft te zwart geblakerd ik mis de zoete uien (er zitten wat zilveruitjes in) en de smaak van een mooie witte wijn en crème fraîche. Het piepkuiken is goed, maar heeft te lang in de ijskast gelegen. Is koud nog even opgewarmd, dat proef en voel je gewoon. Hij is net niet op temperatuur, het vlees is wat wit uitgeslagen, glanst niet, niet fijn. Ik begrijp niet dat ze deze piepkuikens niet gewoon sous vide voorgaren en even op de gril à la minuut af garen.
De tafel naast ons wacht al een kwartier op de dessertkaart. Wij besluiten spontaan de rekening te vragen (ook dat duurde nog een tijd) en af te zien van het bestellen van een dessert of een kop koffie in verband met de lange wachttijd.
(2 / 5)