Beulings: de eerste én de laatste keer

Bij restaurant Beulings heb ik twee keer gegeten, de eerste én de laatste keer.

Dit blog gaat over het belang van goed gastheerschap. Mijn ervaring is dat, al kookt de kok nog zo goed, als de bediening met tegenzin in de zaak staat en je onsympathiek behandelt, dan kom je nooit meer terug. Andersom, als de kok niet goed kookt, maar de bediening is reusachtig en met een smile, dan geef je het nog een keer een kans. Helaas behoort Beulings tot de eerste categorie. Er wordt goed gekookt en ik heb heerlijk gegeten, maar de vrouw van de patron, die de gastvrouw is, is gewoon niet aardig. Je wordt met tegenzin bediend, je hoort hoe ze twee lieve kinderen (ik denk van een jaar of 17, die in de keuken/bediening staan te werken) continu afbekt en afsnauwt, terwijl zij aan het enthousiasme, het elan en de gastvrijheid van deze twee kinderen een voorbeeld zou kunnen nemen.

Laat ik er één ding over zeggen, ik vermoed dat de gastvrouw tevens de sommelier is die de wijnkaart heeft samengesteld. Ik drink graag witte bourgogne, op één uitzondering van EUR 70,- na (die je niet wilt bestellen), beginnen de bourgognes bij EUR 90,- en eigenlijk moet je EUR 125,- uitgeven voor een fles die je kan bekoren. Ik spreek de gastvrouw daarop aan en vraag haar waarom er geen betaalbare wijnen zijn. Zij is daar ogenschijnlijk niet van gediend. Ze weet natuurlijk dat ik gelijk heb, zoals de DF (buitenshuis) altijd gelijk heeft. Ze komt, buiten de kaart om, met fles “huiswijn: van Walter de Batte (zonder de prijs te noemen, die blijkt EUR 75,00 te kosten) als “goedkoper alternatief” en later nog met twee flessen Saint Joseph (die ongevraagd en ook zonder de prijs te noemen per glas wordt berekend). De prijs wordt mij dus vooraf niet verteld, maar aan het bonnetje (EUR 638,50 met zijn vieren) te zien, waren ook deze wijnen niet goedkoop. Ook zo’n nadeel van Beulings, je mag niet kiezen. Je bent verplicht een heel menu te eten van 6 gangen (én amuses) en je krijgt te horen dat je 3,5 à 4 uur moet uittrekken voor een maaltijd. Als je net een week door Spanje hebt gereisd en net terug bent en denkt “even een hapje te gaan eten”, dan is dit too much. Dit soort dwingend, klantonvriendelijk gedrag moet afgeschaft worden. De gast moet centraal staan, de gast is er niet voor de patron en zijn gastvrouw, maar andersom.

Dus, ondanks het goede eten heeft de gastvrouw, met haar te dure wijnkaart en de dwingende samenstelling van het 6-gangen-menu, mij een onbehaaglijk gevoel bezorgd. Ik kom er nooit meer.

1 out of 5 stars (1 / 5)
(Visited 564 times, 1 visits today)