Soms moet je als man van de wereld eens op culinaire strooptocht gaan. De laatste tijd drink en eet ik minder en ontbreekt het er wel eens aan. Zo niet vandaag.

Mijn schoonmoeder en Spaanse familie komen eten en in de Engelse “Delicious”, alwaar de DF een abonnement op heeft, stond een heerlijk recept van een klassieke Franse cassoulet. Daarin moeten varkensworstjes uit Lyon en confit de canard. Dan kun je eigenlijk in Nederland maar op één plek terecht, en dat is bij Diny en haar trouwe acoliet Floris. Gevestigd in de rivierenbuurt, op de hoek van de Hoendiepstraat, zit een prachtig winkeltje, waar de tijd in de jaren zestig stil is gezet, zo charmant.

In de winkel kom ik mijn oude vriend, Karel Bagijn tegen, voormalig culinair journalist van de Volkskrant. Karel woont met zijn succesvolle Ruulke inmiddels in New York, maar heeft bedongen dat hij iedere maand even een weekje in Nederland mag zijn. Volgens Karel heeft Ruulke dit direct in het budget ingecalculeerd. Wat een gein! Een ding is zeker: Karel weet waar Abraham de mosterd haalt!

Enfin, ik tref het, want de voor mijn cassoulet benodigde confit de canard komt net vers uit de keuken. Ik koop er meteen prachtige nog te wellen bonen bij, worstjes uit Lyon, mooie boter, drie soorten rillette (varken, eend en gans) en prachtige huisgemaakte patés. In de vriezer zit ook nog stokbrood van Niemeyer, de leerlingen van “Brood van Menno”. Ik voel het genietertje langzaam in de brand gaan en ervaar het volmaakte geluk.

Wil je terug in de tijd, de beste patés van de stad (na het vertrek van Rodriguez) en de beste confit van Amsterdam en ver daarbuiten, ga langs Diny  en Floris, beter wordt het niet.

En mijn cassoulet? die was hemels, maar dat is natuurlijk niet zo gek met deze ingrediënten en de kookkunsten van de DF.

http://www.depasteibakkerij.nl