Flore, genieten op eenzame hoogte

Mijn vriend Julius vertelde ooit enthousiast over Bas van Kranen en zei: “Deze jongen kan écht koken en gaat een hele grote worden”. De eerste keer dat ik ooit bij Bas at, was natuurlijk op uitnodiging van Julius en het was meteen “liefde op het eerste gezicht”. Deze man kan echt koken en mijn vriend Juul en ik, wij voorspelden toen al dat hij minimaal twee sterren zou gaan koken. Dat gaat zeker gebeuren en snel ook.

Bas heeft de mazzel dat met de komst van Edward Leenders er een nieuwe wind is gaan waaien in Hotel De L’Europe. Hotel De L’Europe is wat voor mij The Claridges is in Londen: ongekende klasse, stijlvol en onberispelijke service. In de corona-tijd hebben Edward en Bas van de gelegenheid gebruik gemaakt om de boel behoorlijk om te gooien.

Het restaurant is verkleind, het interieur is vervangen en de naam en de kaart zijn drastisch gewijzigd. De zaak heeft de allure van een 3-sterren-zaak in New York of Parijs, stijlvol, bohemien, mondain. Chef Bas, maître Wouter en de (helaas de te weinig vermelde) uiterst charmante sommelier Naduah Bronsveld vormen een fantastisch trio. Een leukere en knappere sommelier dan Naduah vind je in Nederland niet. Het enthousiasme waarmee Naduah praat, vermoedt dat zij een (buitenechtelijk) kind is van Ted Bunnik, de sommelier van het Amstelhotel. Van de zomer, toen Flore nog niet open was, at ik bij Marie en genoot ik al van het enthousiasme van Naduah en van haar mooie wijnen. Bij het weggaan kreeg ik een handgeschreven briefje met wijnen die ik zeker bij een gedeelde favoriete wijnhandel (Anfors) moest kopen, zo charmant, zo passievol, geweldig! Het is dat de DF 52 jaar oud is, kalend, een “buikje” heeft én een vaste voordeurdeler, anders zou hij ergens op een wijngaard oud worden met Naduah.

Enfin, we dwalen af, terug naar de beste lunch-experience van het jaar.

Er wordt in Flore niet meer gekookt met zuivel en rundvlees, veel vegetarisch. Het restaurant zit ook vol met mensen van internationale komaf (en waar zuivel en rundvlees niet standaard op het menu staan), waaronder uit Indiase. De DF kan niet goed tegen zuivel, dus ideaal.

Om “er een beetje in te komen”, wordt er EUR 50,- voor een lunchmenu berekend. Als er EUR 150,- berekend zou worden, zou ik het nog steeds een koopje vinden. Het was van A tot Z een top-ervaring. Mijn eveneens aan de lunch deelnemende vriend Sascha, een ervaren Michelinsterren-jager, deelt mijn mening.

Wij kunnen niet wachten om te beginnen en gelukkig schenkt Naduah een mooie Engelse “champagne” in. Mooi zuur, lekker. Wij beginnen met een amuse: een souffle van eierdooier met cantharel en tempé lekker, maar naar zal blijken het “minste” gerecht van de lunch. de soufflé mag van mij iets minder droog en smaakvoller.

Wij vervolgen met de groente van “het moment”, prachtig opgemaakt en heerlijk. Het zijn er minimaal 25.

Daarna de prachtig opgemaakte artisjok met truffel Bagna Cauda is geweldig lekker.

De absolute hit is, wat mij betreft, de dun gesneden, lauwwarme zeekat met dauwbraam en “dulse wier”. Holy, wat is dit lekker zeg! Mijn geheime verloofde verwent mij inmiddels met slokjes wijn: een slokje wit van Eduardo Peña uit de Ribera del Duero Ik ben namelijk alcoholvrij, althans ik doe een serieuze poging daartoe, en ook daar heeft Naduah een antwoord op. Er worden prachtige, zelfgemaakte alcoholvrije dranken geserveerd, maar je kunt ook kiezen voor het slokjes-arrangement: een slokje per keer. Ik kies toch voor het laatste.

De ontbeende, maar als geheel geserveerde kwartel met peen en duindoornbes is heerlijk. Hij rookt nog een beetje na op het hooi waarop hij geserveerd wordt. Ik zag dit al eerder bij het door mij met mijn vriend Julius bezochte restaurant Favikken. De cuisson van de kwartel mag wat mij betreft iets verder. Naduah schenkt hier een glas rood uit de Toscane bij: le Bèrne 2019 “Rosso di Montepulciano”. Een zalige wijn gemaakt van de  Sangiovesedruif, een druif waar mijn geheime verloofde eigenlijk doorlopend ruzie mee heeft, zo verteld zij olijk aan tafel, maar ze schijnt voor de charmes van dit glas te zijn bezweken. Er is dus nog hoop voor de DF.

En dan komt er een dessert. Je zou zweren dat er in dit dessert room gebruikt is om het ijs te maken, maar niets van dat. Ik krijg ijs van hazelnootmelk met vijg, ingemaakte aardbeitjes en mescal. In het begeleidende glas een Duitse wijn van Weingut Theo Minges, “Rieslaner Spätlese 2018”. Dit is de lekkerste zoete wijn die de DF ooit gedronken heeft. Wat een feest!

Een heerlijke lichte lunch, waar op verzoek het tempo een beetje in zit (ik moet die avond als hulpje een catering bij Julius meedraaien, en die is nogal van de klok). Wij sluiten snel af met koffie en krijgen daarbij de “dronken beertjes”, gummi beertjes gemaakt van cognac, zo leuk!

Best gek als je EUR 176,- moet afrekenen en je zo eet en zulke prachtige wijnen krijgt. Wij krijgen beiden een flesje huisgemaakte perenazijn mee met de tekst: “leuk dat jullie er waren”. Zo charmant en zo gastvrij!

Ik heb meteen drie keer geboekt. De eerste keer is met mijn favoriete voordeurdeler. Ik hoop dat zij ofwel dit blog niet leest, of dat Naduah die dag niet werkt, maar anders zullen ongetwijfeld de messen geslepen zijn en zou mijn aanstaande lunch zomaar eens kunnen uitdraaien op een ouderwetse ‘bitch fight’. Mij benieuwen!

Flore is absoluut de omweg, de wegopbrekingen en het stapvoets berijden van de voetgangerszones waard. Reserveer nu, twijfel er niet aan, reserveer direct twee keer. Als je dineert, krijg je een dubbele hoeveelheid gangen, maar ik vind de lunch fantastisch. Maak kennis met de nieuwe generatie 3 sterrenchefs en ga snel naar Flore!

(Visited 593 times, 1 visits today)