Mijn vriend Jeroen en ik, wij zijn al jaren fan van de Belgische driesterren-chef Peter Goossens. Niet omdat wij er al eerder hebben gegeten, maar door zijn kookprogramma wat in Nederland vertoond is bij 24 Kitchen. Peter bereidt bij 24 Kitchen klassieke gerechten als een goed gebakken zeetong, een mooie puree en een goed gebakken biefstuk. Peter houdt van boter en bij ieder programma gebruikt hij een aantal malen de term “een bietje boter”, met zijn charmante Vlaamse accent. Wij hebben ons altijd al een keer voorgenomen om bij Het Hof van Cleve te gaan eten. Het was er niet van gekomen, tot donderdag 16 mei 2019. Drie maanden van tevoren gereserveerd.
Wij vertrekken rond een uur of half vier vanuit Amsterdam, en dat bleek een fout. De 227 kilometer naar Het Hemelse Hof van Cleve hebben wij uiteindelijk met een gemiddelde snelheid van 45 kilometer per uur afgelegd. De heenreis was lijden, het was als ware wij op een bedevaart. Het Hof van Kleve ligt in Kruishoutem, een kleine 30 kilometer buiten Gent, richting Kortrijk. Je zit vlak bij de Franse grens, en daar, in the middle of nowhere, op een heuvel, staat de oase van chef Goossens.
De ontvangst is ook hier allerhartelijkst, zoals je dat alleen maar beneden de rivieren kan ervaren. De charmante echtgenote van Peter ontvangt ons en brengt ons naar ons tafeltje. Wij beginnen hier aan, naar later zal blijken, de beste eetervaring van de Dutch Foodie ooit. Nooit at ik beter. Drie sterren betekent vaak experimentele zaken met gerechten die vrij weinig weg hebben van de eenvoudige en smaakvolle dis waar deep down ieder mens naar verlangt. Je wilt gewoon lekker eten, en dat kan hier! Peter kookt al 15 jaar driesterren, en die begrijpt het.
Wij beginnen met een glas champagne van het huis Louis Roederer, vintage 2009. Zalig! Hoe mooi deze champagne de eerste van vijf amuses begeleid. Wij genieten van langoustine met een gevogeltejus, een naan van geitenkaas met langoustine, zeekat met miso en saké, tartaar van Holstein, aubergine en groene curry en sardine met fregola en olijf. Allen even lekker, maar bij de sardine springen de tranen in mijn ogen. Het mooie is dat, daar waar Peter in zijn kookprogramma veelvuldig boter toevoegt, hier er mager en licht gekookt wordt. Geloof het of niet, maar na de uiteindelijk 15 gangen die wij hebben gegeten (wij hebben nog kaas en een taartbuffet aan het menu toegevoegd), gingen wij voldaan maar niet overeten van tafel.
Wij kiezen voor het 8-gangen menu, dat je eigenlijk maar tot 20:00 uur kunt bestellen, maar het feit dat het 20:30 uur is en wij vijf uur gereden hebben om hier te komen, maakt dat het geen enkel probleem is. Het menu is niet goedkoop, € 385,- per persoon en pairing wines € 180,-. Gelukkig hadden we al € 200,- aanbetaald, dat scheelt toch weer bij de eindrekening.
Wij beginnen met aan de lijn gevangen zeebaars met ponsu zwarte rijst en avocado. Echt een hemels gerecht! De lauwwarme paling uit het Grevelingenmeer met een venkelbouillon, courgette en amarant doet mij geëmotioneerd raken. Zo ook de Oosterscheldekreeft met bloemkool, parmezaan en basilicum. En dan, dan verschijnt de grote chef uit het niets aan onze tafel. Ik voel mij zoals mijn oudste dochter zich voelt als ze Lil Kleine in het echt zou treffen: knikkende knieën en ik hang aan zijn lippen. Het gesprek duurt lang, gelukkig maar. Wij praten over de klassieke bereiding van de zeetong (zie Youtube, fantastisch), maar ook hoe het is om 15 jaar lang premier league te spelen met drie sterren. De chef leidt ook het volgende gerecht in, de vlaswijting Ikejimi, met witte asperge, doperwt en pistache. Een vlaswijting is een kabeljauwsoort en die is op Japanse wijze bereid. De chef vertelt dat als ze de vis aan de lijn vangen, ze een naald in zijn ruggemerg steken, waardoor ze de vis én direct ‘uitschakelen’, maar de vis zo mooi leegbloedt dat er een hele aparte textuur vis overblijft. Menig dierenactivist zou hier de rillingen van over het lijf krijgen, uw eigenste Dutch Foodie kan niet wachten om de vis te proeven.
Wij vervolgen met langoustine, met romesco artisjok en dashi. Zalig! Ik zou willen dat ik iedere dag zo mocht eten en dit nooit meer zou ophouden.
Wij hebben de koe ingeruild voor vers gebakken kalfszwezerik met een saus van daslook, morilles en tuinbonen (dubbel gedopt!).
Verrukkelijk!
Inmiddels genieten wij van een glas Côte du Rhone en hebben wij de kaaskar zo vaak voorbij zien komen, dat de DF op enig moment zijn linkerbeen uitsteekt, waarbij de kar toevalligerwijze abrupt tot stilstand aan de tafel komt. Wij genieten van Beaufort Alpage, een lokale blauwe kaas, Corsicaanse schapenkaas en prachtig notenbrood. Er is zelfs een speciale broodkaart met 12 soorten desembrood en ook nog glutenvrij, alles huisgebakken. Alleen voor het brood zou ik al teruggaan.
Na de kaas vervolgen wij met een taartje van rabarber, basilicum en gepofte jasmijnrijst. Intussen hebben wij, buiten het wijnarrangement om, een Riesling van Robert Weil laten opentrekken. Wat een feest! Die kan ook mooi op tegen de taartje van chocolade, grenade 75% “Van Dender” met soja, bloedsinaasappel en morel. Krankzinnig lekker!
Wij besluiten de koffie te bestellen en uit het niets komt een kar met 17 taarten en allerlei ander lekkers voorbij rijden. Intussen worden op de tafel warme Madeleines en vers gebakken mini oliebollen op tafel gezet. De gehele avond ben ik verwend met lichte gerechten met een saus op basis van Bouillon. Niks boter of slagroom, maar hier sneuvel ik. Ik besluit de kar aan mijn trekhaak te hangen en mee naar huis te nemen. En over “huis” gesproken, als je boekt bij Het Hof van Cleve, krijg je een lijst van hotels; boek nooit het Marriott in Gent, want dat ligt in een voetgangersgebied waar je niet met de auto kunt komen en het ligt op 29 kilometer afstand van Het Hof van Cleve. Ik vraag aan de charmante gastvrouw of zij niet een adres dichterbij heeft, en ondanks dat het inmiddels half 12 ’s avonds is, tovert zij de charmante Mireille, die er toevallig maar haar sympathieke man eet, van het nabijgelegen Bed & Breakfast “Ledekant” aan onze tafel. Wij mogen achter Mireille aan rijden en komen in een waar paradijs terecht gecreëerd in en rondom een prachtig verbouwde boerderij in het Belgische landschap (aan de route van de Wielerronde van Vlaanderen) , waar ik ’s ochtends gewekt wordt door het kraaien van de fazantenhaan. Dit is een adres ‘to die for’ . Als ik een laatste avondmaal in mijn leven mag kiezen, dan ga ik eten bij Het Hof van Cleve, slaap ik bij Ledekant en drink ik in de ochtend koffie met Mireille.
mijn gebruikelijke brilletjes classificatie is niet gemaakt voor het Hof van Cleve. 7 stuks zouden op zijn plaats zijn.
(5 / 5)