Hidden, het “nieuwe le Garage”

Mijn vriend Yves G. organiseerde spontaan een herendiner op een – tot kort voor de dag zelve – geheime locatie. De DF houdt van een spannend leven, dus dit paste precies in het plaatje. Afgelopen vrijdag was het zo ver. Het verzoek was om je rond 1800 uur te melden bij restaurant Mama Kelly. Een restaurant met een roze interieur waar de “surf en turf” hoogtij viert en een van de favoriete restaurants van mijn dochters. Ik ben even abuis, is de “spannende en de geheime locatie”?

Wat blijkt: in het “kelder-gedeelte” van restaurant Mamma Kelly, in het Olympisch Stadion in Amsterdam, is het nieuwe restaurant “Hidden” gelegen. Wij worden door uiterst charmante dames en mede-eigenaar en gevierd horeca-ondernemer Singha Witteman ontvangen in Hidden. Hidden is gelegen op het maaiveld van het Olympisch Stadion. Het is chique Engels ingericht en doet mij denken aan restaurant De Ivy in Londen.

Het was de eerste avond dat Hidden open was voor professionele levensgenieters en “proefeters”, dus dan is de DF natuurlijk van de partij. Executive chef Marcel Heintzberger en de Italiaanse maître sommelier Umberto d’Orso trokken werkelijk alles uit de kast om het geoefende proefpubliek het naar de zin te maken.

De ontvangst was allerhartelijkst: mooie dames, gezellige heren en champagne van mijn vrienden Corinne en Frank van VinVin, die importeur is van Taittinger in Nederland. Zalig!

Wij krijgen bij de champagne een koekbakje met vers gedopte doperwtjes erin en vers bonenkruid, heerlijk! Als de DF ergens van houdt, is het verse doperwtjes. Waar de DF ook van houdt, is dat hij een herendiner heeft, dus zonder “zij die alles beter weet” aan zijn zijde. Een gevoel van bevrijding daalt langzaam over hem neer. Zeker als hij ziet wie er nog meer voor deze feestavond zijn uitgenodigd. Van Aad de M. tot Alain C., Frank H. en nog een aantal andere (Amsterdamse) “Jobbo’s”, met als geen ander doel: maak kennis met Hidden en zeg het voort”. Bij dezen, ik kan jullie Hidden warm aanbevelen.

Wij krijgen nog een extra amuse aan tafel: bijtgare witte asperges met een soep van witte amandel. Zalig!

Ondertussen wordt er mooi zuurdesembrood met drie soorten boter geserveerd. Mijn vriend Yves gaf het al aan, dat dit zijn de lekkerste boters ooit, én hij blijkt gelijk te hebben. Er worden drie soorten boter geserveerd: één van een garnalenbisque, één slakkenboter (eigenlijk de boter die je op slakken doet, met daardoor gehakte hazelnoten) en één ouderwetse kruidenboter, maar dan met nori zeewier, de Japanse kruiden “Kameya Original” (die je gewoon in een potje kunt kopen), geweldig!

Enfin, wij beginnen met prachtig opgemaakte en zeer smakelijke tonijn, met watermeloen, tomaat en gerookte amandel. Wat een binnenkomer, het genietertje staat aan.

Wij vervolgen met, wat met mij de gehele tafel het beste gerecht van de avond vond, een vegan gerecht: dim sums gemaakt van rauwe koolrabi met dashi, seroendeng en cashew, geweldig! Het genietertje begint te gloeien.

Na dit gerecht worden we verwend met een signature dish van de chef, een bisque van wilde zeebaars, saffraan en zeekraal. De bisque is fantastisch; ik vind hem wel ietwat aan de zoute kant en de vis mag sappiger. Mijn advies zou zijn om de garnalen de volgende keer goed af te spoelen, voordat je er een bisque van trekt. Dit is wel – eerlijk is eerlijk – één van de beste bisques die ik in mijn leven heb geproefd. Die van mijn schoonmoeder (vanzelfsprekend) is beter, maar die heeft het maken van de beste bisque tot haar levensmotto gemaakt.

Na de bisque stappen wij over op een super malse, mooie, goed dooraderde Black Angus met een stoof van ossenstaart gewikkeld in kool en een jus van Madeira, een klassieker.

Wat opvalt, is de verzorgdheid van de borden. Ze zien er prachtig uit. Wat ik ook fijn vind, is dat hier niet met schuimpjes en gelletjes wordt gewerkt, gewoon een pure, klassieke keuken. Je herkent de hand van een klassiek opgeleide chef, zonder dat het oubollig is.

Ik besluit het dessert, de witte chocolade met ananas, pistache en kaffier, over te slaan. Het is genoeg geweest.

Nét als ik opsta, zet de maître het bord voor mijn neus. Ik neem één hapje, en de geoefende DF lezer weet het al, de DF was verkocht; ook het dessert ging “schoon op”.

En dan in het glas, ik moet zeggen ik ben een klassieke wijndrinker en ik houd niet van hele fruitige, zurige sauvignons. Maître sommelier Umberto schenkt vol enthousiasme een Italiaanse rosé, die heet “11 Minutes”, uit 2021, van het huis Pasqua. Een prachtige fles en een leuk verhaal. De gehele tafel vindt de wijn zalig. Ik eerlijk gezegd niet. Het lijkt te veel op een zurige sauvignon en dat is niet mijn smaak. De wijn is kwalitatief zeer op orde. Als ik de volgende fruitig ogende Italiaanse Chardonnay voorbij zie komen, besluit ik dat ik naast dit moois wat anders ga drinken en mijn disgenoot André, die ook van mooie wijn houdt en met name witte bourgogne, vraagt gelukkig de wijnkaart. Wij komen snel op de Saint Aubin 1er Cru van Olivier Leflaive. Zelfs na de derde fles nog zalig!

Nadat we er drie hebben gedronken, komt gastheer Singha ons vertellen dat het nu tijd wordt voor een echte wijn en tussen neus en lippen door vertelt hij dat hij alle Leflaives ter ere van de aanwezigheid van uw eigenste DF (levensgenieter, charmeur en graag geziene gast), aanbiedt. De Chassagne-Montrachet van Leflaive (€ 420,00 op de kaart) wordt uit de kast getrokken. Dit is het moment waarop de DF besluit nog even te blijven. De Mrs DF was not amused, maar je kan niet alles goed doen in je leven. Perfectionisme gaat ook vervelen.

Het was een fantastische avond en Hidden is aanbevelenswaardig! Het zou zo maar eens het nieuwe Le Garage van Amsterdam kunnen worden. Zeg het voort en ga er snel naartoe!

4 out of 5 stars (4 / 5)

https://hiddenamsterdam.nl/nl-NL#home

(Visited 544 times, 1 visits today)