De geoefende DF volger denkt dat het niet gekker kan dan de DF zelve, en terecht, maar mijn vriend Peetje kan er ook wat van. Peetje is een bourgondiër, die zo uit het script van La Grande Bouffe weggelopen kan zijn. Ik loop vaak spontaan even bij hem aan en nooit niet staat er iets op het fornuis te pruttelen. Er wordt altijd wel van iets (bijvoorbeeld: schenkels) bouillon getrokken, confit de canard gemaakt of zoals laatst een saffraansaus. Ik zag de romige saus met zijn diep-gele kleur en moest direct aan het kookboek “Koken als Kaatje” denken. Het kookbijbeltje dat mij zo dierbaar was en ooit door een ex-heks voor straf bij een ietwat tumultueuze beëindiging van een relatie was meegenomen. Zij kon nog geen ei koken, ik hoop maar dat zij er iets van heeft geleerd.

Enfin, twee zielen een gedachte: chef Peetje stond uit Koken als Kaatje te koken. Daar wordt de DF nou blij van. Zonder Koken als Kaatje in de kast, ben je geen liefhebber. Koken als Kaatje staat voor een helaas voorbij gegane periode die begin jaren 80 is begonnen en tot ergens halverwege de  jaren 90 heeft geduurd, met Chefs als de Fagels, Cas Spijkers, Wulf Engel en de toen nog jonge Kranenborg. Room, boter en eieren vierden hoogtij, niemand lulde over calorieën, cholesterol, beschermde/uitgestorven dieren. Dat waren de dagen dat de DF begon met gekookte kievitseieren, gevolgd door een dikke plak terrine van foie gras, afgetopt met een paar houtsnippen (inclusief de hersentjes) met palingroomsaus, en als er nog een gezonde trek was, dan aten wij een gerecht van krokant gebakken zwezerik met kalfshersentjes en topten wij af met een heerlijke sabayon.

Zeg nou eerlijk, die liflafjes, schuimpjes en mini hapjes, daar zit toch niemand meer op te wachten?

Ik heb stante pede in de keuken van Peetje het boek tweedehands gekocht. Wat een feest. Iedere avond voor het slapen gaan lees ik een paar gerechtjes zoals bijvoorbeeld die van “Cervelles de veau au poireau” (kalfshersenen met preisaus) of “Steak de veau a la savoyarde” (kalfsbiefstuk met pittige kaassaus). Aan de binnenkant van mijn ogen zie ik die heerlijke volvette gerechten voorbij komen en verlang stiekem terug naar die tijd, wetende dat al dit lekkers niet meer in mijn aangepaste levensstijl past…. Weet je wat nou het mooie is: deze “cholesterolbijbel” is uitgegeven door niemand minder dan de VVAA (“Vereniging van arts en auto”).

Tja, ook artsen zijn net mensen.