De DF heeft een levensmotto en dat luidt: Happy Wife, Happy life”. ZDABW is niet makkelijk te paaien, behalve als er Italiaanse links zijn. Sinds een maand of twee is er een nieuw Italiaans restaurant geopend aan de markt in Huizen. De DF bereikt via diverse kanalen goede berichten, onder meer via zijn net cum laude afgestudeerde sportvriend “The Wes”. Dat de DF, in zijn eigen Osso, van een Purmerender moet horen dat er op kruipafstand een pareltje bij is gekomen, dat doet pijn. De leeftijd begint te tellen. In Laren zelf is een Italiaans restaurant dat “Maximiliano” heet. Het is van een oude bekende, Cami die in Amsterdam op culinair Italiaans gebied een uitblinker was. De transfer naar Laren heeft hem helaas geen goed gedaan. Cami heeft er een geduchte concurrent bijgekregen, ik hoop dat La Casina het hem positief stimuleert en inspireert.
La Casina is het initiatief van twee maten. De ene is een echte Italiaan uit Umbrië (Luca Costali), de ander (Jip van Putten) is een halve Italiaan (zijn moeder is Italiaans en is opgegroeid aan de kust bij Toscane). Jip vertelt later op de avond dat hij een Italiaan wilde waar je lekker echt Italiaans kon eten, een zaak waar hij zelf naar toe zou gaan (nou dat is gelukt).
Enfin, als ik op de avond zelve bel dat ik anderhalf uur te laat ben, omdat ZDABW zo lang Italiaans gestudeerd heeft dat zij zich inmiddels als een Italiaanse gedraagt, is dat geen enkel probleem. Als wij (anderhalf uur te laat) in de zaak aankomen om 20:30 uur, is de zaak vol. Opvallend is dat de akoestiek verschrikkelijk is, maar de zaak ziet er fantastisch is. Er loopt veel personeel rond, zeker als je bedenkt dat er maar 36 couverts zijn. De eigenaar heet ons in onvervalst Italiaans een hartelijk welkom en van het begin af aan hebben wij hier een warme ervaring. De eigenaar excuseert zich direct voor de akoestiek en geeft aan dat hij een bureau heeft laten langskomen om metingen te doen “met een shotgun”, en dat op hun advies er volgende maand 16 panelen worden aangebracht waardoor de akoestiek per direct in orde is.
Enfin, wij kijken naar de kaart. De kaart is klein, maar – naar later zal blijken – goed. Mooie klassieke gerechten, pasta gerechten en pizza’s. De prijzen zijn on-Gooisch. wijn tussen de € 20,- en € 36,-, Gerechten tussen de € 6,- en € 25,-. Naast de kaart zijn er 4 gerechten van de dag, allen met seizoensproducten, zoals truffel en cêpes.
Mijn favoriete tafelgenoot kiest voor gnocchi met kaas en tomatensaus (ik vond het wat machtig en zo heb ik ze nog nooit gekregen, het was wel echt zalig) en de DF kiest voor een halve portie hoofdgerecht van de dag:
verse tagliatelle met een saus van boleten en vers geschaafde truffel.
Drank is natuurlijk een belangrijk ding in een Italiaanse zaak. Wij bestellen 2 glazen Vermentino. Alle wijnen die zij serveren zijn ook op glas te krijgen. Het lijkt wel of de fles niet goed is of te lang heeft opengestaan. Ik neem een slok, wij kijken elkaar bedenkelijk aan en onze Italiaanse vriend ziet het. Hij komt meteen naar ons toe en zegt: “God, vinden jullie het niet lekker?”, waarop wij dat bevestigend beantwoorden. “Wacht maar, ik heb wat anders: “je moet de Pinot Grigio proberen”.
En inderdaad, die blijkt subliem. De twee glazen Vermentino staan niet op de rekening.
Dat is overigens nog het vermelden waard, de pasta wordt hier allemaal zelf gemaakt en er staan maar liefst 3 Italiaanse koks in de keuken. Een pizzaiolo uit Sicilië, een souschef uit Puglia en de chef uit Rome (die regelmatig van uit de kelder omhoog komt om even polshoogte te nemen (ik vermoed om de DF in levende lijve te aanschouwen):
Een mooi trio, die na het werk ook even gezellig aan de bar komt zitten. Opvallend is hoe de sfeer is: die is hier goed, dat straalt ook iedereen uit.
Als hoofdgerecht kiest ZDABW gegrilde zeebaars met citroen en prachtige rozemarijn-aardappels en gegrilde groenten en daar moet, geheel op z’n Italiaans, een mooi glas rode wijn bij. Het is echt verrukkelijk, de citroensaus is een droom. De gebakken aardappels met rozemarijn die spontane geserveerd worden zijn eveneens heerlijk.
De DF, een man die ter voorbereiding op zijn jaarlijkse vastenkuur in zijn favoriete Duitse strafkamp graag licht eet, kiest voor de pizza diabolo, met pittige worst uit Umbrië en pittige salami. Deze pizza is echt fantastisch! Leuk hoe Jip aan tafel nog even uitlegt dat ze de pizzaiolo uit Sicilië hebben moeten leren pizza’s te maken van het Italiaanse vaste land (dunnere bodems). Wij zitten hier echt waanzinnig te eten.
Wij kiezen nog voor een dessert, een tiramisu die prachtig licht is en echt huisgemaakt en lekker. Wij krijgen een Limoncello bij de rekening en Jip vraagt ons om eerlijke feedback. Hij geeft aan dat hij feedback als hét moment ziet om zijn restaurant te verbeteren. Wij hebben eigenlijk geen verbeterpunten, alleen dan de kartelmessen die je moet gebruiken om de pizza te snijden, die werken voor geen meter en ik vind dat er naast de wijnen op de zeer vriendelijk geprijsde wijnkaart, er een “geheime wijnkast” moet zijn met een paar “dikke wijnen”. Daar valt in het Gooi goed geld mee te verdienen. Ik vind het de beste pizza die ik tot nu toe in het Gooi gegeten heb.
En het bonnetje?
Value for Money.
Jip vertelt nog dat ze “vanaf dag 1 ramvol zitten”. De DF kan uitsluitend nog begripvol “ja-knikken”.
Wij keren tevreden terug naar huis en zeggen hardop tegen elkaar dat wij blij zijn met deze aanwinst. Gelukkig nemen ze de leegstaande zaak daarnaast ook over en breken ze de muur door en kunnen er binnenkort 60 mensen eten.
Doe er je voordeel mee en boek snel een tafel.
(4 / 5)
P.S. Ik had niet de biefstuk genomen, omdat ik dacht aan een dikke Hollandse biefstuk, maar zij hebben hier dun gesneden biefstuk, die prachtig wordt geserveerd met verse rucola en vers geschaafde Parmezaan. Een aanrader!