De geoefende lezer denkt dat de Dutch Foodie minder actief is in zijn restaurantbezoeken, niets is minder waar. Gemiddeld zie ik nog zeven restaurants per week, maak u geen zorgen. Het zou verstandiger zijn als ik op korte termijn eens zou gaan eten bij het veganistische restaurant Blender te Haarlem, alwaar ze kennelijk slow juices serveren en raw food en waarvan de sjarmante (graatmagere) eigenaresse mij staande het bezoek aan Nevel heeft getracht als toekomstig klant te werven. Het schijnt het helemaal te zijn raw food en slow juicen, maar ik sla het liever nog even over.
Ricardo van Eeden had op zijn 21ste zijn eerste ster en kookte er later twee in Luxemburg. Een man die wij recent kennen van Odeon en daarvoor de Hermitage. Een man met een ruig uiterlijk en zo is ook zijn keuken: ruig chique.
Onder het mom van ‘drie maal is scheepsrecht’ heeft Supperclub restaurant Nevy omgebouwd naar Nevel en Ricardo zijn eigen restaurant gegund. De verbouwing is een succes.
Het is knap hoe ze van voormalig crematorium Nevy zo’n mooie zaak hebben gemaakt; prachtige kleuren groen, mooie gouden lampen, gezellige weckpotten op stellages ter afscheiding tussen de tafels en leuk en vriendelijk personeel. De ambiance en sfeer is goed.
De Dutch Foodie zou de Dutch Foodie niet zijn als hij, voor de opening van Nevel van gisteren 22 januari, niet uitgenodigd zou zijn om met zijn grote vriend Julius te komen proef-eten. Het mooie van proef-eten is dat je in feite de hele kaart moet bestellen, zodat je je een goed oordeel kunt vormen.
Zoals gezegd, het was de eerste avond dat het restaurant open was en de arme Ricardo was doodziek van de griep naar zijn huis afgevoerd. Het mocht de pret niet drukken. De kaart is een mannenkaart. Er staan ruige gerechten op en Ricardo is gek op organen. Als ik een tip voor de kaart mag geven, zet er nog één vrouwvriendelijk vleesgerecht bij (bijvoorbeeld een mooie lady steak) en maak een indeling naar voor- en hoofdgerechten. Nu moet je aan de hand van de prijzen afleiden of het een voor- of een hoofdgerecht is.
De kaart is gevarieerd. Er zijn bij de borrel diverse blikjes te krijgen, bijvoorbeeld gerookte amandelen, ingelegde zure haring Ortiz ansjovis op olijfolie. Er is ook een ruime keuze aan mooie charcuteries.
Wij proefden onder meer de paté de campagne in huisgemaakte piccalilly (briljant), de kalfstong met kruiden en avocado (viel tegen) en de bloedworst, appelmoes en gebrande uitjes (zalig).
Opvallend is hoe mooi en smakelijk de borden zijn opgemaakt.
Vervolgens proefden wij in de serie voorgerechten gerookte zalm en Iers sodabrood (de zalm is één van de beste die ik ooit geproefd heb en het verse sodabrood is een golden oldie van Ricardo en verrukkelijk). Wij aten voorts de tartaar van zeebrasem, biet, koriander en mierikswortel (verrukkelijk, mag iets meer zout), gevolgd door de skrei met aardpeer, kool en saus van geroosterde graten (verrukkelijk). Wij proefden ook nog een vegetarisch voorgerecht van artisjokken, groene tomaat en amandelhumus (lekker, tip: meer humus, meer specerijen), gevolgd door geroosterde bloemkool, zacht ei, granen en wintertruffel (lekker).
Wij aten ook nog de twee hoofdgerechten “vers van de boerderij”: het beste van het varken: buik, wang en bloedworst (heerlijk, maar de wang was wat droog), gevolgd door de rundersukade, aardappelpuree, laurierolie en hacheezuur (ook de rundersukade was wat droog).
De desserts zijn bovengemiddeld goed.
Op de zoute karamel met pinda’s en chocola van Bridges na, heb ik nooit een beter nagerecht gegeten dan de rijstpudding met bourbon butter scotch en noten van Ricardo (foto). Wat een waanzinnig mooi gerecht, fantastisch, hemels! Alleen daarom kom ik al terug voor dit gerecht.
De appel met schapenmelkyoghurt, granola en balsamico was eveneens verrukkelijk, alhoewel er iets minder balsamico bij mag.
De wij kaart bevat veel biologische wijnen, daar moet je van houden nu de wijnen jiet allemaal even toegankelijk zijn. Wij dronken vier flessen (het is werken) en eindigden met een Chateau Musar, 2007, van de kort geleden overleden Libanese wijnmaker Hochar. Feest!
Ricardo kan koken, dat merk je. Zijn brigade zijn vertrouwde gezichten binnen de Supperclub groep en zijn eveneens professionals. Als je op de eerste avond, met een zieke chef, zo’n prestatie kunt neerzetten, in zo’n gezellige ambiance, dan belooft dat wat mij betreft veel goeds. Ga er snel een keer eten met je lief en laat je verwennen door deze topchef.
Nevel, Westerdoksdijk 40 Amsterdam
