Als de DF met zijn food homey Julius op stap is, dan kan de weegschaal de volgende dag maar beter thuisgelaten worden en dient het telefoonnummer van de BOB-service onder de snelknop te worden geprogrammeerd.
Wij zijn, via de zelfslachtende slager Herman Ter Weele (eet de cote van zijn roodbont-dubbelbil-koe), in het rustieke Dalfsen aanbelandt om “meester zolderspek-roker” Johan van Broekhuizen (junior en senior) in eigenste persoon te mogen ontmoeten. Ooit ontdekte Jonnie Boer het zolderspek van John senior en sindsdien is hij zo vaak Nederlands en Europees kampioen met het zolderspek geworden, dat hij de wedstrijden tegenwoordig maar overslaat. Zoals hij het zelf zegt: “De kwaliteit van de keurmeesters is mijn zolderspek niet waard.”
John, herstellende van een knieoperatie, geeft aan dat hij de fysiotherapeut aan de kant heeft gezet om van vijf uur ’s ochtends tot tien uur ’s avonds te werken aan het roken van prachtig zolderspek, maar ook de lekkerste in Nederland gerookte en gezouten rauwe ham ooit, en vele, vele heerlijke salami’s. Wat een droom, deze man!
Ondanks de spontane proeverij van de heerlijke producten van John, begint het toch in de maag van de DF licht te knorren. Gelukkig vertelt John ons dat op 200 meter loopafstand Sukerieje is gevestigd. De Sukerieje ligt aan de IJsselse Vecht en als wij om een uur of half twee het terras op gaan, is het terras nog leeg. De charmante en enthousiaste Hanna (“ik ben aan het omscholen om les te mogen geven op de hotelschool”) bedient ons met verve. Wat een heerlijk mens, daar word je als gast vrolijk van!
Omdat ook de diëtiste van de DF het blog meeleest, besluit de DF zich in te houden. Wij beginnen met een klein glaasje water en drie oestertjes te man. De oesters zijn vers, maar zijn wat lauw geworden, omdat ze even gewassen zijn en het oestervocht is gezeefd. Wij vermoeden dat aan het oestervocht wat gewoon water met zeezout is toegevoegd, maar dat wordt ontkend, gelukkig maar!
Wij vervolgen met een gedeeld voorgerecht, ieder een halve steak tartaar, om vervolgens de ter plekke op de Big Green Egg gebarbecuede kreeft met salade te eten. Ja, geoefende DF lezer, u leest het goed: salade. Als je je auto niet meer kunt instappen zonder dat je de deuren in moet vetten met vaseline, wordt het tijd dat je af en toe in tijden van bezinning wat sla eet in plaats van een ribeye met bearnaisesaus (zoals de DF later op de avond nuttigde).
Het werd een dolle middag en bij de derde fles Puligny Montrachet hebben wij verzocht of wij hem maar voor de helft mochten opdrinken, en zo geschiedde. wij keken noch een keer over de kabbelende Overijsselse Vecht om met een voldaan gevoel het prachtige Dalfsen te verlaten, wetende dat onze Hanna stiekem van het halfje Puligny zou nagenieten.
De Sukerieje is zeker zo lang Hanna in de bediening staat een bezoek meer dan waard.