Wat is er mooier dan met een vriend op een zaterdag afreizen naar het rustieke Odiliapeel, daar waar meer varkens dan mensen leven en, toen mijn vriend Pieter nog de plaatselijke pastoor was, alle drie mijn kinderen zijn gedoopt.

Sweet memories.

Mijn vriend Julius en ik gaan op zoek naar een hottub. Geloof het of niet, maar ergens diep in Odiliapeel zit een hottub dealer die tot op heden dit jaar 603 hottubs heeft verkocht; zes keer meer dan normaal, waar corona al niet goed voor is.

Enfin, het kopen van een hottub begint al snel te vervelen en de Dutch Foodie zal de Dutch Foodie niet zijn als hij aan zijn vriend voorstelt om eens te onderzoeken waar de echte Poule Den Dungen vandaan komt. Wat blijkt, de Poule Den Dungen, een verre Brabantse neef van de Poule de Bresse, komt uit het ludieke Maaskantje (wie kent niet de briljante film New Kids Turbo van producent Reinout Oerlemans). Belangrijk is te weten dat er maar 1.000 poules per jaar worden gefokt, er een heus Poule Den Dungen gezelschap is, onder leiding van Cas Goossens (uitbater van hotel restaurant Boer Goossens), en dat van dit lommerrijke gezelschap één bestuurslid ten gevolge van corona overleden is. Corona heeft hier helaas hard toegeslagen.

Via de plaatselijke slager komen wij bij Cas terecht. Cas belt meteen zijn vriend Nicky Sanders, die de boer is die de Poules Den Dungen in de wei heeft lopen. Wat blijkt, de meisjes lopen vandaag niet buiten, maar zitten in de schuur. Het gevolg hiervan is dat wij ze niet te zien krijgen, maar wij begrijpen wel dat de Poule Den Dungen slechts tussen eind juni en begin oktober geslacht wordt. Dat betekent als je buiten deze periode Poule Den Dungen koopt, hij – of beter gezegd: zij – uit de diepvries komt. Reden voor het slachten in deze periode is dat er in deze periode de minste vogelziektes zijn. Overigens, de dames worden geslacht bij dezelfde slachterij als waar De Kemper scharrelkip vandaan komt. Feest alom.

Toch enigszins teleurgesteld druipen wij af, waarop ik opper dat het tijd wordt om op zoek te gaan naar de beste worstenbroodjesbakker van Brabant. Ieder dorp in Brabant heeft zijn eigen worstenbroodjesbakker en het is vermoedelijk een discussie waar je nooit uitkomt. Vroeger had je nog Ben Voermans, één van de besten, maar die is er helaas mee gestopt en het wordt nog wel verkocht onder de naam van De Dungense Dame (www.dungensedame.nl), maar het is niet meer wat het was.

Persoonlijk is uw DF fan van de broodjes van zijn slagersvriend Ted’tje van Steenbergen (“ome Ted”) van slagerij het Stokpaardje in Den Bosch (“iets meer zout Ted”), maar ook in Maaskantje is een heuse Molen die worstenbroodjes maakt, en bakt de plaatselijke concurrent Han Goossens ook worstenbrood van hoge kwaliteit. Wij besluiten voorzitter Cas te consulteren, maar die blijkt “conflicted”: beide bakkers zijn volle neven, en hij durft geen aanbeveling te maken, alhoewel ik meen bij het noemen van de naam Han Gossens een lichte knik te zien.

Enfin, op naar de molen, de DF kent de broodjes al, hij haalt ze daar regelmatig, maar mijn vriend Julius niet. Wat een pech, de broodjes blijken uitverkocht. De DF vindt het deeg van de broodjes van de molen iets te dik. Op naar Han Goossens, die gelukkig over een flinke voorraad beschikt. Op dit soort momenten houd ik net zo veel van Brabant als zanger Guus Meeuwis: de “bakkerin” biedt spontaan aan wat broodjes op te warmen (“vier genoeg heren?”, tja, durf dan maar eens “nee” te zeggen) en in verband met de corona maatregelen wachten wij buiten in de auto, alwaar de DF en zijn vriend door de bakkerin zelve worden geserveerd. Een soort drive in voor worstenbroodjes, mooi concept! De boordjes smaken zalig, mooi dun deeg, maar ook hier: iets meer zout in de worst doet wonderen.

Wij besluiten ter plaatse dat Han Goossens de dorpscontest van Maaskantje heeft gewonnen.

Zo is de DF: streng, doch rechtvaardig.

Maaskantje is met Han Goossens het bezoek waard.

Ondertussen belt mijn geliefde schoonmoeder die mij enthousiast verhaalt over haar zelfgemaakte kippensoep (“van Poule den Dungen!”), maar de roadtrip moet helaas door: via Den Bosch (droom-vishandel “Visch”en Bossche Bollen-bakker Jan de Groot), reizen de DF en zijn vriend vrolijk en voldaan weer af naar het lommerrijke Gooi.