De Dutch Foodie is een man van de wereld en reist maar al te graag. De restaurantbezoeken van de maand juni beginnen op werken te lijken. Met mijn vriend Julius bezocht ik in drie dagen in San Sebastian en Bilbao 5 restaurants, waarbij wij aftrapten bij het spectaculaire “Asador Extebarri” (nr. 3 Pellegrino top 50) en eveneens genoten van de beste gegrilde verse “langoustkop” ooit bij Elkano (nr. 30 Pellegrino top 50). Mijn vriend Julius kan het zo mooi beschrijven wat wij allemaal gegeten hebben, dus kijk vooral naar zijn foodblog: https://www.juliusjaspers.nl

Enfin, het vele werken in de eerste twee weken van juni, is uw DF niet in de koude kleren gaan zitten en noopte tot een moment van bezinning en rust in Cannes.  Maar wat bleek, ook daar diende de DF zich van zwembadparty naar rooftopparty te spoeden! Hoe houden mijn eveneens aanwezige vriendjes “Der Heiko”, Connie & XAF, de Moker en Cas Spielberg dit toch allemaal maar vol?

Tijd voor het culinaire! Vanzelfsprekend vereer ik het mij zo geliefde Astoux et Brun met een bezoek en eet in mijn eentje een dozijn kraakverse Gillardeau, wat een feest!

Voor de eerste avond heb ik nog niks gereserveerd, maar volgens diverse websites dien ik mij absoluut te melden bij Table 22 (voorheen: restaurant Mantel), gelegen in het oude stadscentrum van Cannes. Wij reserveren om tien uur in de avond en bij binnenkomst is het nog druk. Een schone (wat lijkt) Française reikt ons de kaart uit. Eén van mijn aanwezige tafelgenoten (wiens naam ik om privacy redenen niet kan noemen, zijn vrouw leest ongetwijfeld mee) maakt een opmerking waaruit blijkt dat hij erg onder de indruk is van de schoonheid en de charme van de gastvrouw (Ik begrijp hem). De gastvrouw spreekt ons tot verbazing direct in het Nederlands aan en heet ons hartelijk welkom. Het blijkt een Bredase schone, Brenda, te zijn, die nota bene, naar mij een aantal dagen later blijkt, bevriend te zijn met de zus van mijn goede vriend Frank (“de Schele”). Een kleine wereld. Zij is getrouwd met Noel Mantel, die opgeleid is door de Franse topchef Alain Ducasse.

Zowel de wijn- als de spijskaart zijn klein, dat belooft wat goeds. Verse producten op de tafel en een simpele bereiding. In de keuken staan nog een Ier en iemand uit de Ivoorkust, een mooie mengelmoes die garant moet staan voor kookkwaliteiten.

Ik schrijf nooit negatief, want dan schrijf ik gewoon liever niet, maar soms heb je een waarschuwende functie:

als je van (zelfs voor Franse begrippen: lang) wachten en genegeerd worden houdt en van taaie, droge, smakeloze fleur de courgettes (zonder de aangekondigde ansjovissaus en zonder de aangekondigde mozzarella), dan ben je hier aan het juiste adres. Als je geïnteresseerd ben in gebakken vis die je al ruikt voordat die op je tafel staat, ben je ook hier aan het juiste adres. Als je lang wilt wachten op je drankjes (het lukt pas om na een half uur een fles op de tafel te krijgen), ben je ook hier aan het juiste adres.

We beginnen na de fleur courgettes met de foie gras de canard cuit is de slechtste die ik ooit at. Het eerste beste blik wat je in de supermarkt koopt is beter. De foie is te leverkleurig, groen-grauw, en is droog en korrelig. De bereiding is niet goed. Ik twijfel eveneens aan de “houdbaarheid”. Ik heb het idee dat die te warm is bewaard. De filet de boeuf tranché met een rode wijnsaus (“Bordelaise”) van Xaf is zo taai, dat mijn vriend Xavier zijn bord onaangeroerd terugstuurt. Hij komt er niet doorheen. Wij hadden toch een heel ander begrip van “medium”. De charmante Brenda biedt vriendelijk aan een nieuwe te serveren (“had het even gezegd”), maar ook zij kan onze avond niet meer goed maken. De filet van de Moker is ok. Mijn vis is oké, maar ruikt behoorlijk en is dus niet vers.

Wij nemen nog een stukje ijskoude kaas na en rekenen voor zijn drieën € 380,- af, met één fles rosé, wat bier en één glas rood achter de kiezen. Een regelrechte tourist trap en een aanfluiting voor de Franse keuken. Ik hoop dat Brenda dit leest en dat zij er wat mee doet, maar het staat zo aanbevolen, dat ze de komende tijd nog wel vol zitten. Maar op een dag, als het buiten het seizoen is en er te veel negatieve stukken over je de in de rondte gaan, dan is het te laat. En ik gun haar en haar man nou juist een goedlopende zaak en tevreden gasten.

Ik zou hier (voorlopig) niet gaan eten.

https://www.restaurantmantel.com/index.php/en/

(1 / 5)