Eerlijk is eerlijk, toen ik las dat Richard van Oostenbrugge en Thomas Groot Hotel de l’Europe verlieten om samen hun eigen restaurant 212 te beginnen, had ik er een hard hoofd in. Ik at een aantal keren eerder bij Richard in Hotel de l’Europe en ik vond het eerlijk gezegd een beetje tegenvallen. De opmaak prachtig, maar ik vond het gewoon niet zo lekker. Ik vond de bediening niet op orde, het totale plaatje klopte niet.

Inmiddels weet ik beter. Deze wilde dieren hebben de gouden kooi ingeruild voor de vrijheid van 212 en hun bovennatuurlijke kook-krachten zijn losgekomen.

Samen met mijn vriend Kees, eigenaar van de best lopende broodjeszaak van Nederland, Vito’s in Zwolle, heb ik de stoute schoenen aangetrokken en een tafel voor de lunch bij 212 gereserveerd. Je kunt alleen reserveren als je EUR 50,- per persoon aanbetaald. Mooi zo, daar houd ik van. Geen lege tafels, gewoon boeken en als je niet komt opdagen, ben je je centen kwijt.

212 is gelegen op de hoek Amstel-/Herengracht, waar vroeger Breitner zat. Het is een kleine zaak en ingericht zoals L’Atelier van Joël Robuchon in Parijs; je eet op barkrukken aan de bar. Daar waar je bij L’Atelier op elkaar geplakt zit, wordt hier de ruimte genomen. Hoe leuk is het om de koks aan het werk te zien. Bij binnenkomst zie ik een kok bellenblazen voor het nagerecht en Chef Richard heet zijn gasten hartelijk welkom. Zijn charmante echtgenote verzorgt de wijn en ik kan je één ding vertellen, het is hier goed toefen.

Mijn graadmeter of ik lekker eet is altijd of ik het gerecht nog een keer zou willen bestellen. In dit geval had ik ieder gerecht wel vijf keer willen bestellen. Vanaf de amuse tot aan de kaas ben ik geëmotioneerd geweest over de kwaliteit van het eten, het tempo, de liefde en aandacht waarmee je bediend wordt en de manier waarop je wordt voorgelicht. Geen ellenlange verhalen, enthousiaste koks aan je tafel, dat is het voordeel van de opzet van 212: je eet als het ware aan de keukentafel.

Wij beginnen ondermeer met een krokantje van kippenhuid met garnalen. Die is al verrukkelijk. Wij krijgen nog een amuse, een rouleaux van aardappel met ene vers gesneden rundertartaar en krokante spek, tranen trekkend lekker! We vervolgen met de Noordzeekrab met witte asperge en combava en waarbij een bisque in een eierdooier geïnjecteerd is en  aspergebouillon met spek. Het is zo lekker, dat ik oprecht begin te huilen. Wij krijgen spontaan van Richard de Zeeuwse platte oester met kool, zilte velouté hazelnoot en gebrande citroen aangeboden. Dat een gerecht zó mooi kan zijn. De gekookte krieltjes met rivierkreeft en tandoori sabayon zijn zalig. Het zijn in werkelijkheid gnocchi gevuld met robiola kaas. Wat een feest! De langoustine gekonfijt in eendenvet, met een Albufeira van Dashi, koffie en katsuobushi is misschien wel het allerlekkerste wat ik ooit in mijn leven heb gegeten. Het genietertje kan al deze zenuwprikkels niet meer aan en lijkt compleet high.

Wij besluiten deze lunch alleen vis te eten, dus wij vervolgen met de zeeduivel met een rub van spek, ui en zwarte truffel. Wat een feest! Intussen staat de chef enthousiast te verhalen over hoe hij aan de 100 rivierkreeftjes komt, die hij, terwijl ze nog leven, ontdoet van het achterlijf, waarbij het nog levende kopje met de poten in een grote pan met kokend water wordt gedaan om het alsnog te doden. Het blijkt een vrachtwagenchauffeur uit Zeeland te zijn, die een unieke visvergunning heeft gekregen om deze rivierkreeftjes te vangen.

Na al dit culinaire geweld besluiten wij aan de kaas te gaan. Er worden uitsluitend Hollandse kazen geselecteerd door Betty van L’Amuse geserveerd. Ik wist niet dat er zo veel heerlijke Hollandse kazen waren. Een veertigtal soorten ligt uitgestald over een mooi groot houten blad. Ik kies een Hollandse roodschimmel, niet normaal zo goed.

Tja, en dan in het glas vanzelfsprekend een Zuid-Afrikaanse chardonnay “Storm” uit de “Hemel en Aarde-Valei” en een glas rood uit Duitsland, een “früh Bourgunder” uit 2015 “Fürst”.

De geoefende Genieter weet dat de DF een man van de wereld is die heeft veel gereisd en veel restaurants geproefd, maar hier ging het helemaal nergens meer om. Dit was oprecht de beste lunch die ik ooit in mijn leven had.

Ik weet niet wat je nog doet, maar in plaats van dit blog lezen, had je al lang kunnen boeken. Schiet op, snel, dit wil je niet missen! Geniet ervan! En weet je wat het goede nieuws is? Ik mag er donderdag alweer eten!

Tja, last but not least: het bonnetje, een Amsterdams restaurant met Parijse maaltijden en dito prijzen. EUR 425,-. Ik vond het iedere cent waard.