Ik ben in Javea, daar waar menig Gooise inwoner zijn buitenverblijf heeft. De DF verblijft er deze zomer vier weken. De Mrs. DF, “zij die alles beter weet”, is een week naar Nederland, omdat Binkie, de jongste telg van de familie DF, wat aandacht nodig heeft. Binkie is een cairn terrier pup van 15 weken oud. Ik ben gewend om door de vrouw opzij gezet te worden voor nieuw leven. Na drie kinderen heb je alles meegemaakt. Een mooi moment om het genietertje weer eens te laten gloeien en met de DF jr. aan de lamp te hangen.
Enfin, mijn vriendje Richard, die in Altea zit, horecatycoon, wijst mij op Ca Joan, met de mededeling dat dit een top 10 vleeszaak van Spanje is. Kijk, én dat is interessant. Dan gaat het genietertje in de DF langzaamaan gloeien.
De zoon van de DF is een vleesgeworden carnivoor. Het zou een buitenechtelijk kind van mijn vriend “De Moker” kunnen zijn, de man die iedere dag een kilo rood vlees (voor ontbijt) eet. Ik check in voor de lunch bij Ca Joan in Altea, waar het ongelofelijk druk is en het onmogelijk is om je auto te parkeren en zie tot mijn verwondering dat er valet parking is. De DF Jr. is er blij mee, die heeft als 17 jarige net zijn rijbewijs gehaald en mag de “pussy wagon” van de DF sturen. “Freude am Fahren…..” Fijn dat met deze bloedhitte de auto afgegeven mag worden. Diep respect voor de man van de Valet Parking. In deze bloedhitte keihard werken en rennen. Hij krijgt een dikke fooi.
Als ik binnenkom, weet ik instinctief dat ik goed zit. Ik zie links een bar met blikken verse kaviaar (“voor de toeristen”), een prachtige vier jaar oude zwartpoot-ham (“Jamon Iberico”) in een klem, verse cigales (langoustines) en een bedje van ijs met daarop keurig uiteen gestald “gambas rojas” de Denia. Tussen Denia en Javea en het 85 kilometer verderop gelegen Ibiza zit een diepe trog. In deze diepe trog stikt het van de beroemde gambas rojas. Je hebt ze ook in Spanje, voor de kust bij Palamos. Dit zijn geen gamba’s zoals wij ze kennen, dat zijn namelijk neppers uit Noorwegen of zoetwater-diepvries-kweek gamba’s uit Vietnam of China. Dit zijn de echte, de rode, degenen waarvan je droomt en die tot € 125,00 per kilo kosten. Deze gamba’s trekken tonijn aan, die in juli langs de kust van Javea en Denia naar de Kaspische zee trekken om te paren en in september weer terugkomen. En de tonijnen trekken op hun beurt weer walvissen aan, die – hoe gek het ook klinkt – tonijnen eten. Ze slikken ze in zijn geheel door. Ik heb aan de levende lijve twee weken geleden meegemaakt, tegen de schemering op het water, in een kleine baai aan de kust, dat er een walvis van ruim 16 meter met een jong van een meter of 10 door de baai zwom op nog geen 10 meter afstand. Spectaculair en angstwekkend tegelijk!
Enfin, terug naar Ca Joan.
De inrichting is hip en de zwarte brigade is gekleed met een Baskische twist, ze zien er goed uit en werken zich letterlijk in het zweet.
Joan zelf is er niet, maar wel een uiterst sympathieke maître. Zij verstaat haar vak. Zij complimenteert de DF meteen met zijn bril, en de DF, ijdel als hij is, vindt dit natuurlijk fijn. Hij gaat er met boter en suiker in. Ik zie op de (wijn)kaart allerlei mooie dingen staan: Ossian, maar ik kies toch gewoon voor Belondrade y Lurton 2020. Niet meer te krijgen omdat de gehele oogst opgekocht is door de Chinezen. Een prachtige witte wijn. Witte wijn is overigens voor de toeristen, zegt mijn Spaanse vriend Eduardo altijd.
Er is geen spanjaard die witte wijn drinkt, al helemaal niet met de lunch in een vleesrestaurant, dan wordt er gekoelde rode wijn gedronken. Het zal wel, maar dit vind ik lekker.
Wij besluiten eerst de vier jaar oude Jamon Iberico te proberen. Zalig! Junior kiest daarna voor gefrituurde inktvis (de ober kijkt hem nog meewarig aan en zegt: “Wij hebben hem ook van de houtskoolgril, die is echt lekker”). Helaas, junior was niet te vermurwen. Ik weiger een foto van het gerecht van deze MC Donalds-liefhebbende barbaar te nemen. Biologisch gezien is het interessant dat de appel zo ver van de stam kan vallen. Enfin, “generatie-kloofje”, zal ik maar zeggen. De DF kiest voor twee vers gegrilde langoustines en twee vers gegrilde gamba’s. Kort op de houtgestookte asador, beetje zout en niets meer dan dat. Mega lekker!
De gamba’s worden op een bedje van zeezout geserveerd, heel kort gegrild en ik eet ze met huid en haar op. De koppen eet ik tegenwoordig niet meer, maar ik zuig ze wel leeg. Het is natuurlijk best raar dat wij de schaal van de gamba altijd weggooien, maar zodra er een bisque getrokken moet worden, wij juist deze schaal vanwege zijn smaak gebruiken. De DF laat zich niet gek maken en vaart hier zijn eigen koers.
De langoustines zijn gewoon door de helft gesneden en zijn gigantisch lekker, héél kort gegrild – ze zijn eigenlijk nog rauw – met een beetje zeezout. Wat een feest!
En dan het vlees, dat is een verhaal apart. Vanzelfsprekend hebben ze vlees uit Galicië, want daar komen de mooiste koeien vandaan, die de ziltigheid van Baskenland hebben meegekregen en minimaal 12 jaar oud zijn en lekker vrij buiten hebben gedarteld. Het is dus van nature een vlees met een rijpere smaak. Het wordt hier ook gerijpt en je kunt drie soorten rijpingen kiezen. Wij kiezen voor de middelste rijping, 6 weken. Je hebt ze ook gerijpt tot 12 weken. Dat gaat mij te ver, dan zit de groene schimmel aan de buitenkant van het vlees.
En zoals het betaamt: hij wordt gegrild, een beetje zeezout erop en voor de rest niets. Perfecte bereiding! Er wordt niet gevraagd hoe je hem wilt, de chef bepaalt hoe hij hem op de houtskoolgril maakt: een dikke laag zeezout erop, hup op de gril en klaar. En erbij? Ach, wat huisgemaakte friet met wat padrones. Een droommiddag voor junior, die vindt dat aardappelen ook groente zijn. We zijn weer aan onze vitamines gekomen.
We sluiten af met een heerlijke crêpe met chocoladesaus en een chocoladetaart met wat vanille-ijs, een kleine Orujo bij de koffie en we zijn een ervaring rijker. Deze zaak is absoluut het omrijden waard, fantastisch! Mooi om dit met je zoon te kunnen doen.
(5 / 5)