Ik moet eerlijk zeggen dat ik nog nooit van Restaurant De Beren had gehoord. Dat ligt niet aan De Beren, dat ligt aan de DF. De DF woont namelijk in het Gooi en, naar blijkt, is de dichtstbijzijnde De Beren óf in Amersfoort, óf in Almere. Niet al te ver weg, maar eenvoudigweg uit het gezichtsveld.
De eerste keer dat ik van De Beren hoorde, was nadat mijn college Joël Broekaert van NRC er een vernietigend artikel over schreef. Hij zou er maar liefst drie keer hebben gegeten en het was drie keer niet best, aldus Joël. De recensie van Joël en de reacties van een enorme schare Berenfans daarop, triggerde een bezoek aan De Beren. Wat ook niet onvermeld mag blijven is dat de DF junior op zijn Engelse school “alleen maar varkensvlees met blokken vet” te eten zou krijgen en in dat kader in Nederland altijd op zoek is naar top gegrild rundvlees. Ach, wie is er niet groot mee geworden?
Voor mijn bezoek heb ik mij ingelezen. Eigenaar Ad Schaap, primus inter pares van De Beren, heeft door Ronald Giphart zijn levensverhaal laten opschrijven. Dat is een mooi en indrukwekkend verhaal, op sommige vlakken ontroerend en soms helaas herkenbaar. Uit dit boek blijkt de professionele opzet van de Beren. met inmiddels 55 restaurants en 45 bezorgrestaurants een van de grotere spelers in Nederland. Enfin, er blijkt in Amsterdam-Noord een nieuwe De Beren te zijn, en wel op het Buikslotermeerplein, dat een ware transformatie ondergaat. De Beren vindt zijn oorsprong in Rotterdam. De DF is een kleinkind van een Rotterdamse én een Amsterdamse grootvader, ik zou zeggen: de droomgast van de Beren!
Kenmerkend bij De Beren is dat ze kennelijk in iedere zaak hetzelfde beleid voeren en veel professioneler zijn dan je in eerste instantie zou verwachten. Het is on-Nederlands, het is een Amerikaanse werkwijze, maar dan met echte genegenheid en warmte van de zwarte brigade.
Bij binnenkomst worden wij allerhartelijkst ontvangen door franchisenemer Simon Leemans. Voorheen was hij retailer en met een licht ongelukkig gevoel voor timing (vlak voor de coronatijd) is hij, tezamen met zijn vrouw en dochter Yasmin, franchisenemer van De Beren in Amsterdam-Noord geworden. Een prachtige zaak, direct onder de Pathé bioscoop gevestigd in een indrukwekkende ruimte. Wat opvalt is, naast de ontvangst, de verzorgdheid en netheid van de zaak.
Het lijkt wel of je The Harbour Club binnenloopt, zo goed ziet het eruit. Dat verwacht je eigenlijk niet, ik had meer in mijn hoofd een Loetje-achtige setting, biefstukken met friet in een beetje een sleets uiterlijk. Beide zaken zijn niet met elkaar te vergelijken. De Beren steekt met kop en schouders boven Loetje uit. Sterker nog, van de gastvrijheid, de kaart en de kwaliteit van het eten kan Loetje alleen maar leren.
Ik moet eerlijk zijn, ik ben zeer positief verrast. Ik had bij mij een team van 10 mensen, waaronder 1 vegetariër, 1 viseter en 3 ongezonde carnivoren (met alle drie een lintworm ter grootte van een anaconda in hun buik), die kilo’s vlees eten zonder ook maar een gram aankomen. Eén daarvan is de DF junior, tomahawk-eet–specialist bij uitstek.
Wij bestellen eerst heerlijke bitterballen, perfecte beef brisket loaded fries en pulled pork loaded fries (deze zijn zo lekker, dat mijn vrouw de schaal uit mijn handen trekt en ergens anders op de tafel zet), de cauliflower bites (knapperige bloemkoolpartjes, geserveerd met een Hot & Spicy saus, met een krokant jasje en even gefrituurd) en corn ribs. Voor de vegetarische tafelgenoot zijn er tevens risotto mozzarella bitterballen, lekker.
Dan de hoofdgerechten. Dat is een verhaal wat ik even moet uitleggen. Elf personen, waarvan drie vrouw. Als je dan 4 tomahawks van 1,2 kg bestelt, 4 T-bones van 800 gram, 2 porties spareribs, 2 porties kipsatés, 1 chateaubriand van 500 gram en 1 maal de gegrilde zeebaars, dan is dat met recht een forse bestelling te noemen….. Wij worden fantastisch bediend door een kittig ding uit Amsterdam-Noord. Zo’n oer-Hollandse meid waarvan je hoopt dat ze ooit je collega mag zijn, “niet lullen, maar poetsen”. Dat geldt overigens voor het hele personeel. Ik weet niet hoe ze het doen in deze tijd, waar zelfs Hotel de l’Europe de restaurants om de dag moet sluiten wegens personeelsgebrek, maar het stikt hier van welwillend, goed opgeleid personeel. Ik krijg een voorzichtig advies, of ik van de 4 tomahawks en 4 T-bones niet 2 tomahawks en 2 T-bones moet maken. Ik ben het volledig met dit advies eens, maar vanuit de tafel wordt gek naar mij gekeken. Men is het er niet mee eens. Ik onderhandel met de carnivoren aan tafel en kom uit op 3 Tomahawks en 3 T-bones, en de rest van de bestelling laten wij onaangetast. Dat betekent dat er alleen al aan rood vlees besteld is: 6,5 kilo! Dan komen daar nog bij: friet, 2 maal spareribs, 2 maal kipsaté en de vis. Ik ben benieuwd.
Inmiddels krijg ik van Simon een prachtig glas rode wijn aangeboden uit Italië, Passimento. Mooi fruit, licht, past mooi bij het rode vlees.
Met een goed tempo komt het hoofdgerecht op tafel. Belangrijker is dat ik vlak bij de keuken mag zitten en intussen kijk ik met een schuin oog de keuken in en zie daar een droomkeuken. Wat blijkt, er wordt bij De Beren alleen maar met houtskool gewerkt. Er zijn speciale houtskoolgrillen die elektrisch omhoog en omlaag kunnen. Er is zelfs een warmhoutkast gestookt op houtskool. Dus de kipsaté, de spareribs, de steaks, alles wordt (af)gegrild op het houtskool en daarna zie je de houtskoolgril omhoog gaan om het even lekker te laten nagaren. De chef werkt keihard, en vertelt na het eten honderduit over zijn werk bij de beren, maar met name over zijn wijze van bereiding van het vlees.
Het vlees, alsmede de bijbehorende pepersaus, is van superkwaliteit. De bediening is top, wij voelen ons echt in de watten gelegd. Ondertussen stroomt op deze dinsdagavond in Amsterdam-Noord, op het Buikslotermeerplein, de zaak behoorlijk vol. Opvallend is dat er ook na 22:00 uur nog steeds eten wordt geserveerd. Bij navraag leer ik dat er tot 22:00 uur nog hoofdgerechten besteld kunnen worden en na 22:00 uur alleen hapjes, maar ik zie ze toch een beetje smokkelen. Ik zie links en rechts toch nog een klant op de wenken bediend worden.
Het werd een reuzegezellige avond en toen wij om 23:00 uur naar buiten liepen, na 4 uur te hebben genoten, was alles op, er was niets meer over. Ik ben verbaasd. Ik vond zelf de kipsaté fantastisch. Als je weet dat De Beren de grootste verkoper van kipsaté en dame blanche is, dan begrijp je dat. Van de dame blanche hebben wij genoten, maar ook van de terra potta, een warme chocolade-lavacake in een chocoladepotje met vanille roomijs en oreo-crumble, en ook het chocoladepotje zelf is dus volledig eetbaar. Helaas moet ik de apple crumble overslaan en ook de dame blanche wordt door mijn vrouw gegeten en zij tikt mij af en toe op de vingers als ik probeer met een lepel er iets van mee te krijgen. Ik proef snel de chocoladesaus en die is in ieder geval zeker van echte chocolade gemaakt.
Dus ik weet niet waar Joël Broekaert heeft gezeten en waarom hij zo’n recensie heeft geschreven, maar kloppen kan het bijna niet. Ik denk dat hij nog iets anders uit het oog heeft verloren, de prijs-kwaliteitverhouding. Wij hebben écht huisgehouden met 11 mensen, en ik moest een kleine EUR 800,- afrekenen. Ik vond het absoluut value for money en by far de beste service die ik het afgelopen jaar in Nederland heb gehad, en dat is inclusief mijn bezoek aan diverse sterrenzaken.
Voor mij geen Loetje meer, het wordt vanaf nu De Beren (ook al kun je ze niet met elkaar vergelijken).
P.S.: Ad, er is nog een locatie in mijn woonplaats Laren beschikbaar. Ik durf het bijna niet te vragen, maar …
(4 / 5)