De DF is met de boot vanuit Denia neergestreken op Ibiza. Iets wat je eigenlijk niet zou moeten willen in de zomer. Portemonnee-technisch zou je dit überhaupt niet moeten willen, nergens wordt je professioneler leeggeschud als op Ibiza. Het lijken wel Zwitsers, die Ibicenco. Enfin, de DF zou de DF niet zijn als hij niet de fine fleur van de restaurants vooraf zou hebben geregeld.
Eén van mijn favoriete lunchadressen is El Chiringuito. Het ligt aan het strand van Es Cavallet en is eigenlijk het jongere zusje van Club 55. Je moet je best doen om een reservering te krijgen, je hebt een tijdsslot van twee uur en culinair is het allemaal ernstig op orde. Ik heb er nog nooit slecht gegeten. Sterker nog, ik eet er iedere keer fantastisch.
Bij binnenkomst tref ik eerst een oude bekende aan, Robert Franken, die als oesterman een eigen winkel heeft opgezet op Ibiza en oesters in het restaurant verkoopt. Wij genieten van drie van zijn prachtige Bretonse oesters. Hij importeert ze zelf, topspul. Ik vraag aan de sommelier (ja, deze strandtent heeft een sommelier) een fles van mijn zo geliefde Belondrade. De sommelier vertelt mij dat deze is uitverkocht (in heel Spanje is Belondrade 2019 uitverkocht), maar hij adviseert mij een andere Verdejo, die minder dan de helft kost. Kijk, daar houd ik van. Ik drink een zes jaar oude Barco del Corneta. Nooit van gehoord. Als de wijn ingeschonken wordt, zie ik aan de kleur dat het goed zit en bij het proeven krijg ik er kippenvel van. Deze wijn heeft ooit € 12,- inkoop gekost, hoe is het mogelijk, zo iets moois!
Mijn kinderen genieten van een aan tafel bereidde Sangria van cava, het spul voor de kenners.
Ik wil ook een lans breken voor Spanje. Ik vind het in Spanje gewoon veel fijner eten dan in Frankrijk en Italië. Ik houd van die rauwe, pure keuken, waarbij de ingrediënten op het bord herkenbaar zijn. Dan moet je overigens op Ibiza niet bij restaurant Jul’s gaan eten, want daar zijn ze in staat om alles te verpesten, maar daar zwaait ook een Griek de scepter, daarover in een volgend blog meer.
Wij bestellen wat Padrónes (kleine gebakken, Spaanse groene pepers met wat grof zeezout erover), salade van geschaafde courgette en venkel, dun geschaafde paddenstolen, gehakte gebrande pistachenoten en Parmezaan (zalig!). De gerookte aubergine met tahini, amandelen en pesto is briljant lekker en de taco’s El Chiringuito, gevuld met zeebaars, koriander, avocadomayonaise, zwarte sesamzaadjes en dashi en wat chili (waanzinnig!). Intussen wordt er ook een bordje Iberico ham geserveerd, wat een feest, het genietertje dreigt oververhit te raken.
Wij vervolgen met de vis-shoarma (hoofdgerechten rond de € 30,-), label rouge geroosterde kip met een saus van citroensap (klassiek, maar zeer goed uitgevoerd), en de carabineros, de grootste garnalen die ik ooit gegeten heb, maar dan niet van één of andere vieze Chinese kweker, maar rechtstreeks uit de middellandse zee, in Nederland niet te krijgen. Hier betaal je € 72,- voor, maar je hebt wel zo ongeveer een kilo garnalen op je bord liggen. Heel simpel, gegrild, olijfolie en wat citroensap eroverheen en een beetje grof zout, meer heb je niet nodig. Het eten is hier van buitengewone kwaliteit. De service is wanzinnig. Waarom hebben we dit in Nederland niet. Het weer speelt natuurlijk ook een rol.
Omdat de DF toch al “tonnen-rond” is, besluit hij ook nog even om als nagerecht de “Holy Chocolate” te nemen, een paar gemaakte chocoladerepen van Tonka-bonen met caramel jelly en de chocolate brownie. Beiden zijn fantastisch. Bij het maken van dit blog zie ik dat ze ook nog de dame blanche hadden en de sundae caramel. Potverdorie, ik moet nog terug.
Het bonnetje met vier personen is € 500,-, inclusief fooi. Dat is een hoop geld, maar niet als je de kwaliteit van het eten beschouwt, de service en de locatie, is de prijs-kwaliteit dik in orde. De DF waande zich in de hemel, omringd door mooie vrouwen, waaronder zijn eega, zijn dochters en zijn omgeving, met een sommelier die je smaak begrijpt en, in plaats van een duurdere fles, je een fles aanbeveelt die de helft kost. Beter wordt het niet! Als je op Ibiza bent (mijdt de maanden juli en augustus), ga er dan lekker in september met je lief eten en daarna lekker op het strand liggen. Beter wordt het niet.
(5 / 5)