Hof van Cleve, een hemelse ervaring in Kruisem (B)

Mijn vriend Jeroen was al langer fan van Peter Goossens, de patron van wat toen het enige drie Michelinsterrenrestaurant van België was. Peter kookte altijd met veel enthousiasme op 24 Kitchen en sprak regelmatig de legendarische woorden: “een bietje boetterr” uit. In de praktijk kwam het erop neer dat Peter voor iedere bereiding minimaal 250 gram roomboter toevoegt. Vier jaar geleden hadden Jeroen en ik wat te vieren en genoten wij van een waanzinnig diner bij het Hof van Cleve. Door overmatig drankgebruik werden wij toen “vriendelijk, doch dringend” verzocht de autosleutels in te leveren, hebben wij het geboekte hotel nooit gehaald en zijn wij door gasten aan de aanpalende tafel in hun auto meegenomen en konden wij bij hen thuis, in hun bed & breakfast, overnachten, een hilarisch moment.

Met mijn vriend Julius hadden wij afgesproken om er 3 juni 2020 te eten. Helaas gooide corona roet in het eten.

Omdat Kruisem niet om de hoek is (274 kilometer, aanrijdtijd met de spits vier en een half uur) is het een bezoek wat goed gepland moet worden. Afgelopen woensdag 25 mei 2022 , de dag voor hemelvaart, hadden wij een reservering staan voor 5. Onze twee Belgische vrienden Pieter en Anton, mijn maten Martijn, Jeroen en ik troffen elkaar om 19:30 uur bij het Hof van Cleve. Wij waren iets te vroeg en om 18:50 uur kwam de chef zelf aanrijden, een ongelofelijk gesoigneerde, sympathieke kerel, die altijd honderduit met zijn gasten praat. Hoe gezellig is dat! Later op de avond zal Peter Goossens vertellen dat hij wil dat zijn restaurant een soort huiskamer is, zonder stijf te zijn. Hij houdt niet van gelletjes, schuimpjes en te veel zuren en is inmiddels nagenoeg gestopt met het gebruiken van boter en room. Peter is geslaagd in het creëren van een gezellige huiskamer in ontspannen sfeer. Ondanks de drie sterren en de onberispelijke service is het alleen al door de bouw (een oude boerderij met verschillende ruimtes) een reuze gezellige bedoeling.

Bij binnenkomst besluiten wij direct aan de witte wijn te gaan, en niet de minste. Wij drinken witte bourgogne van Leflaive, Puligny Montrachet uit 2016. Een koor engeltjes piest op de tong van uw eigenste DF.

Wij kiezen voor het menu “Frisheid van de natuur”. Intussen komt de broodsommelier aan tafel en legt met een charmant Belgisch accent uit welke 10 in huis versgebakken broodsoorten er zijn (zie mijn onscherpe foto van de menukaart). Van mijn vorige bezoek weet ik dat als je eenmaal van dit brood proeft, je eraan gaat. Ik besluit één stukje brood te nemen, de foccacia. Maar niet zomaar een foccacia, de lekkerste foccacia die ik ooit gegeten heb!

Enfin. Wij krijgen wat amuses, hier genaamd “kennismaking”. We krijgen een klein bapao-broodje met wagyu en miso (zalig!). We krijgen een gelei van scheermes met kombu en lavas, een voortreffelijke zeekat met noedels en dashi, en dan een soort bitterbal van ganzenlever met meloen, gerold in gehakte hazelnoot. Ik word gek, zo lekker! We sluiten de “kennismaking” af met een oester met curry en spinazie (heerlijk!). Het lijkt wel de kennismaking met een “lekker wijf”, zo gelukkig was de DF!

We kiezen voor het menu “Frisheid van de natuur”, € 410,00 per persoon, maar oh oh, wat lekker! Intussen komt de tweede fles van Domaine Leflaive op tafel, het zal overigens niet de laatste zijn….

Het menu gaat beginnen met zeebaars “met de lijn gevangen”, met groene appel, zwarte rijst en sake. Aan tafel vertelt Peter later dat hij als jonge chef een tijd in Japan heeft gewerkt en zich daardoor nog steeds laat inspireren. In die tijd was dat revolutionair.

Wij vervolgen met de kaviaar “Selectie Hof van Cleve”, jonge prei, garnaal en dashi. De kaviaar wordt uit een groot blik met een ruime lepel bovenop je gerecht geschept, wat een feest! De kaviaar is heerlijk, mooie tegenhanger van de zoete prei.

De derde fles Domaine Leflaive is in aantocht. Deze begeleidt perfect de kabeljauw van de Noordzee met doperwt, pistache en kokkels (heerlijk!). Het genietertje begint dusdanig warm te lopen, dat het tijd wordt voor nadere afkoeling.

Gelukkig staat er op de kaart een Mersault, eveneens uit 2016, van Domaine des Comtes Lafon. Wat een feest! De wijnkaart is sowieso een feest, maar een “Ollander”, de prijzen zijn niet mals. De wijnen gaan ongeveer vijf keer over de kop. De goedkoopste wijn die ik op de kaart tegenkom is € 160,00 en de flessen Leflaive die wij drinken, zijn toch € 290,00 per stuk. Het is niet weinig, maar soms moet er genoten worden en niet gelet worden op de kleintjes. Als we wel letten op de kleintjes, dan zou je kunnen zeggen dat € 18,00 voor een fles water wat te veel van het goede is. Ik vind dat eigenlijk niet kunnen, Water zou gewoon gratis moeten zijn, net zoals het brood dat is.

De Meursault past prachtig bij de langoustine met courgette, citroenmirte en verbena (ijzerkruid). Peter vertelt dat de langoustines, die prachtig en groot zijn, speciaal voor hem door een Franse vissersfamilie worden geselecteerd. Hij vertelt mij ook dat hij de langoustines eigenlijk anderhalve dag moet laten liggen om ze te kunnen pellen, anders zijn ze te vers en lukt het niet.

Het wordt tijd om over te stappen op rood. Niet eerder dronk ik Domainen de Trévallon, van E. Dürrbach uit 1999. Deze vin de table uit de Rhône (ad € 350,00) is goddelijk. Ik las toevallig laatst iets over de sympathieke wijnmaker Erik, die recent overleden is en een achtergrond had in de reclame.

Wij vervolgen met het melkkalf ‘Corrèze’, met asperge, tuinboon en zwarte knoflook. Het mooie is dat de porties klein zijn, maar niet te klein. Je loopt hier van tafel af zonder dat je het idee hebt “je te overeten hebben”’. De saus bij het melkkalf is pure stroperige ingekookte kalfsfond. Wat een feest!

Bij het melkkalf past een prachtige fles Châteauneuf du Pape, maar dan van Chateau de Beaucastel 2007 (ad de somma € 330,00). Ik ben gek op Beaucastel, met name de witte Beaucastel. Die hadden ze ook op de kaart staan, maar alleen uit 2019 voor € 510,00. Inkoop voor de particulier is € 96,00; ik vond het iets te gortig, nog los van het feit dat die (wat mij betreft) nog niet op dronk is.

Onze Belgische gasten kijken verlekkerd naar de voorbijrijdende kaaskar. Ik roep “Fromage pour finir le vin?”, zoals mijn goede vriend Yves, halve Fransoos, dat altijd riep, en er wordt volmondig “ja” geknikt. Wij genieten van een selectie Belgische kazen, waarvan één kaas, die van boerderij ’t Groendal uit het West-Vlaamse Rumbeke, zelfs naar de maan blijkt te zijn geweest. De Beaucastel gaat er prachtig bij.

Het wordt tijd voor een zoetje. De aardbei met duindoornbes, rabarber en jasmijnrijst is lekker.

Wij laten hem begeleiden door een Grüner Veltliner Auslese 1997 van Wijnhuis Knoll. Knoll is, naast Pichler, Franz Hirtzberger, Prager en Domaine Wachau, de top van de Grüner Veltliner producenten in Oostenrijk, € 180,00 voor een halve liter. Het is niet weinig, maar de maak is fantastisch. Het mooie is dat de Auslese veel minder zoet is dan ik verwacht had. Dat heeft te maken met de leeftijd, aldus de sommelier. 25 jaar leidt tot minder zoete wijn. Weer wat geleerd.

De chocolade Equador 75% ‘Van Dender’ met hazelnoot, karamel en hammam thee is zo lekker, dat ik hem het liefst nog een keer zou willen bestellen.

En dan komt het. Je denkt dat je het nu gehad hebt, maar dat is niet zo. Er komt, zoals dat zo charmant heet, een koekjeskar voorrijden. Dit is een kar vol met taarten en heerlijkheden, die je het liefst direct aan de trekhaak van je auto zou koppelen en mee naar huis zou nemen. Van Madeleines tot Berliner bolletjes, eclairs, een heerlijke Paris Brest, het kan allemaal niet op, het gaat maar door. Het werd geen lijndag zal’k maar zeggen…..

We besluiten af te sluiten met een kleine koffie. Daar waar wij als eerste zijn gearriveerd, is bijna iedereen vertrokken en de klok slaat inmiddels 12 keer. Wij besluiten aan onze drie en een half uur durende tocht huiswaarts te beginnen, heel gek, maar opeens werd ik voor mijn voordeur wakker……

Dit is Genieten met een grote ‘G’. Ik ben geen fan van driesterrenchefs en eigenlijk vind ik twee al teveel, omdat er vaak zo gerommeld wordt met schuimpjes, gelletjes en gelul en rook, maar hier wordt gewoon klassiek gekookt. Fijn dat peter ana het begin van de avond aangaf daar ook ene broertje dood aan te hebben. Gelijk zo vier jaar geleden, dit is – samen met mijn eetervaring bij Bocuse – mijn beste eetervaring uit mijn leven. Wat een feest!

En het bonnetje? ’t Was in absolute zin niet weinig, maar in relatieve zin was het iedere euro waard, ik zou morgen weer terug willen!

Reserveren is moeilijk, maar kijk dagelijks even op de site, zij hebben altijd een paar last minute aanbiedingen, meestal een dag of 3 vooruit.

5 out of 5 stars (5 / 5)

https://hofvancleve.com/

(Visited 2.306 times, 1 visits today)