Achter het net vissen bij Bistro de la Mer, een ouderwetse tourist-trap met (te) veel pretenties

Ik ben fan van restaurant 212, het restaurant van Richard van Oostenbrugge en Thomas Groot, en inmiddels terecht bekroond met twee sterren. Ik at eerder in hun derde restaurant, De Juwelier, in de Utrechtsestraat. Dat was echt een tegenvaller. Ik at er met mijn vriend Julius en alle feedback die wij aan de kok gaven (een zuur voorgerecht, een rauwe vis, et cetera) daar werd totaal niet op gereageerd. De kok vond het niet eens nodig even uit zijn keuken te komen om de feedback te bespreken. En toen ik er een blog over schreef, toen sprak Richard mij daar later over aan en die was daar licht verbolgen over. Mooi dat een chef zo’n amateur als ondergetekende aanspreekt, maar ik had niet laf achteraf iets over de Juwelier geschreven, ik heb “staande het diner”, direct alle feedback gegeven, alleen er werd niet op gereageerd.

Richard en Thomas hebben een nieuwe zaak en Mara Grimm vond het een 9- waard. Een heel mooi cijfer en een uitnodiging om te gaan kijken en de deze nieuwe zaak te beoordelen.

Bistro de la Mer is gevestigd in de Utrechtsestraat 57, waar voorheen mijn favoriete traiteur/broodjeszaak Loekie was gevestigd, die nu mijn hometown Blaricum is verhuisd.

Het nadeel van de restaurants in de Utrechtsestraat is dat het allemaal pijpenlades zijn, dus het is smal. Je kunt er óf aan de bar zitten – maar dan moet je de hele avond elkaar schuin aankijken, waardoor je nekproblemen krijgt – óf je mag aan een wandtafel zitten. Wij kiezen voor het laatste. De DF heeft niet het postuur van de gemiddelde Ethiopische marathonloper, dus dat is een uitdaging. De hele avond stoten de naar de WC lopende gasten en het enthousiaste personeel tegen je aan.

De ontvangst is allerhartelijkst. Laat ik op voorhand iets zeggen: het enthousiasme van de zowel de witte als de zwarte brigade, de vriendelijkheid en de passie maakt een hoop goed. Maar deze zaak heeft veel weg van een tourist trap waarbij het er net iets te dik erop ligt dat er bij de gast zo veel mogelijk geld uit de zak moet worden geklopt. Commercialiteit is niet erg, als het resultaat ook past bij de factuur. Dat is hier verre van het geval.

De DF is in zijn hele carrière maar drie keer negatief geweest: één keer over Graaf Floris in Muiden, één keer over De Juwelier en nu over Bistro de la Mer. Ik ben eigenlijk zo verbolgen over mijn bezoek, dat ik drie weken heb gewacht met het schrijven van dit blog. Ik was van Mara Grimm al niet onder de indruk, maar die is met haar recensie wat mij betreft echt door het ijs gezakt. Wat is er toch mis met de culinaire wereld van Nederland, dat ze niet meer kritisch durven zijn en sterrenchefs slaafs achterna lopen?

Bistro de la Mer heeft geen ster en is twee maanden open. Eén ding begrijpen ze goed, en dat is de verkoop. Bij binnenkomst wordt je direct een glas champagne “opgedrongen”. Ze komen standaard naar je tafel met een fles met twee glazen. Daar houd ik niet van. Een glas champagne kost hier € 16,-, dat lijkt mee te vallen, maar voor 1 dl is dat een hoop centen. De champagne is goed.

Wij krijgen voordat wij de bestelde oesters hebben, een amuse. Een zalige vissoep in het o zo charmante servies wat ik eerder ook bij de Juwelier aantrof.

Enfin, wij beginnen met twee Zeeuwse, platte oesters en twee keer Irish Mór oesters; € 4,- per stuk, daar kun je niks van zeggen. De prijs is goed, de oesters zijn vers, de timing is niet goed, maar dat zij ze vergeven. Intussen komt er mooi brood op tafel, met een boter die niet lekker is. Die boter mist smaak. Het is een boter met zeewier en citroen, het smaakt nergens naar. Sterker nog, het is eigenlijk gewoon niet lekker. We vragen subtiel of de boter en het brood kan verdwijnen.

De Mrs. DF kiest voor de Hollandse garnalen salade met een knol remoulade, XO-saus en een schuim van Poiré en de DF zelve kiest voor de Noordzeekrab. De Hollandse garnalensalade (€ 18,-) is waarschijnlijk één van de mooist opgemaakte gerechten die ik ooit heb gezien, geweldig! De garnalen weliswaar handgepeld, maar zijn te koud en smakeloos. De saus is ook niet op smaak. Het oog wil ook wat, maar uiteindelijk gaat het om de smaak, en de is er niet.

De cocktail van Noordzeekrab, prachtig opgemaakt in een champagnecoupe met daarin een gelei van ingekookte fond van krab, avocado, jalapeñoschuim, stukjes crouton en krab is fantastisch. Ik vind hem iets te zuur, maar dit zal het beste gerecht van de avond zijn.

Wij vervolgen met de langoustines gekonfijt in eendenvet, met zuurkool en jeneverbes (€ 33,-), een prachtig gerecht, wel op smaak, iets te vet misschien. Mijn favoriete voordeurdeler kiest voor de zee-egel met roerei, saus van kreeft en 20 gram Perle Imperial kaviaar (€ 48,-).

Een begrijpelijke prijs met die kaviaar, maar het slaat werkelijk nergens op. Mijn favoriete voordeurdeler vraagt of ze mijn gerecht mag, de zee-egel met roerei, die er prachtig uitziet, bevalt niet. Het is een prachtige grote zee-egel, maar er zit kraak noch smaak aan en het roerui is te fluide. De kaviaar valt in het niet. Het is overigens, vermoed ik, dezelfde kaviaar als toen ik bij De Juwelier at, een vrij smakeloze, te licht gezouten kaviaar. Maar het probleem is dit: de zee-egel. De zee-egel is te lang uit het water geweest, hij is vers van binnen, maar van buiten ruikt hij naar rottende algen/zeewier. Je hangt erboven tijdens het eten en het is gewoon vies! Een tip: houd de zee-egel nog in zeewater totdat je hem serveert. Ik geef het aan de alleraardigste sommelier aan. Ik ben bang dat ze ook hier niet geleerd hebben naar de feedback van de gast te luisteren. De DF is iemand die niet achteraf laf zijn kritiek uit, hij zegt het in de zaak. Er wordt niet op gereageerd. De zwarte brigade, lieverds stuk voor stuk, is te onervaren en niet goed getraind. Ook ik begrijp dat er personeelstekort is, maar voor dit soort prijzen moet je de zaak gewoon voor elkaar hebben.

En nu kom ik op het meest heikele punt van de avond. Het “stinkt” in Bistro de la Mer, en niet een beetje ook. Toen ik binnenkwam, rook ik de geur van vers cement/stucwerk. Ik kan het nog begrijpen als je twee maanden open bent, maar het bleek eigenlijk te zijn een combinatie van riool, kattenpis en nat stucwerk, en als je de kelder in gaat, dan weet je precies wat ik bedoel. Over een levensgevaarlijke trap verdwijn je naar de wc en daar ruikt het echt niet best. Ik vind dat absoluut niet kunnen, zeker niet voor een zaak met deze pretenties en deze prijzen. Je kan niet open met deze geuren.

We vervolgen met de zeebaars met snijbiet, dille en velouté van schelpdieren met forel kuit (€ 33,-). Het ziet er prachtig uit! Er is één probleem, de zeebaars is zó zout, dat het gewoon niet te eten is. We geven feedback, er wordt niet op gereageerd.

De DF neemt de tarbot op de graat geroosterd, met vin jaune, zolderspek, zwarte truffel en morielje (€ 48,-). Dit gerecht is oké. De tarbot is te ver door (dit in tegenstelling tot de tarbot die ik bij De Juwelier at, die was te rauw), maar het kan ermee door.

We besluiten het dessert over te slaan, eenvoudigweg omdat de nagerechten niet lokken.

En dan in het glas. Wij bestellen bij een schat van een Japanse meid een fles Chassagne-Montrachet, Les Chaumées 1er Cru van Hubert Bouzereau-Gruere uit het jaar 2018. De eerste fles heeft zoveel kurk, dat je het op een kilometer afstand al ruikt. Het uit Japan afkomstige meisje die ons bedient en biochemie blijkt te hebben gestudeerd, geeft aan dat ze eigenlijk nog nooit kurk heeft geroken. Het eindigt spontaan in een lesje wijn met kurk proeven en ruiken, en ze is er blij mee. De sommelier ziet het, grijpt in en komt met een nieuwe fles. De wijn is fantastisch.

Wij sluiten af met een espresso macchiato en een glas prachtige sambuca en krijgen een rekening van € 429,75. De wijn was € 138,-. Als ik die ervan aftrek, de champagne en de sambuca, dan heb ik voor € 245,- gegeten. Was dat het waard? Ja en Nee. De gebruikte ingrediënten zijn prachtig, het personeel is supervriendelijk en behulpzaam, alleen het eten is gewoon niet goed. Het is niet op smaak, de receptuur/bereiding is voor dit geld niet ok. Als het € 120,- was, had ik het nog te veel gevonden, eerlijk is eerlijk. En dan komt het, onderaan de rekening staat, god betere het, “service charge is not included”. Hier worden de toeristen (en met name de Amerikaanse toeristen, de zaak zit vol met Engelssprekende gasten) er even vol voor 20% ingehangen.

Schandalig!

Dit moet echt veranderen. Er zit nog een hoop werk in deze zaak. Knap wat deze heren doen met inmiddels de vierde zaak, het zijn fantastische koks, maar het is hier echt (nog) niet op orde. Ik eet er niet meer, mijn reservering voor donderdag 26 mei zeg ik ter plekke af en een uitnodiging van vrienden om twee dagen later bij  Bistro de la Mer te gaan eten, sla ik beleefd af.

Of ik het bij het juist eind heb? De zaak zit ramvol en probeer er maar eens te reserveren. Tja, wie is de DF dan om te zeggen dat de heren het (nog) niet voor elkaar hebben? Maar uiteindelijk, eerlijkheid duurt het langst en op de lange termijn zijn dit de zaken die er het eerst aan gaan. Op een gegeven ogenblik hebben ook de toeristen genoeg verslagen op het internet gelezen om te weten dat het hier nog niet op orde is. Wij geven ze nog een kans, maar de “service charge is not included” moet direct van de rekening af!

2 out of 5 stars (2 / 5)

https://www.bistrodelamer.com/bistrodelamer

(Visited 2.074 times, 1 visits today)