De DF houdt van reizen. Een regelmatig bezoek aan Londen is een vaste prik. Op culinair gebied gebeurt daar veel. In Amsterdam is het aantal nieuwe zaken al niet bij te houden, in Londen is het onbegonnen zaak. Het gekke is dat ik in Londen het liefst traditioneel eet bij echt Evergreens. Scotts’ is z’n zaak. In Mount Street naast de Louboutins winkel gelegen. Heerlijke zaak met een bar met daarom heen een open vitrine vol met verse tonijn, kreeften en oesters. Ik eet er traditioneel kaviaar met een glas Ruinart rose. Heerlijk!
Een andere evergreen is het in West End gelegen zuster-restaurant “The Ivy”. Mijn moeder komt er graag, en ik begrijp waarom. De zaak bestaat al 101 jaar en is een typisch Londense zaak. Mooi, pompeus en stijlvol ingericht, stijlvolle mensen (zoals uw eigenste Dutchfoodie) klassieke (wijn)kaart: slakken, zalm tartaar, gegrilde kalfslever, gegrilde rib eye en, en de lekkerste kip ooit! De overzichtelijke kaart is ingericht in klassieke gerechten wat meer hedendaagse gerechten. Het mooie is hoe goed de service is. Van het begin tot het eind, onberispelijk service, en je voelt je echt een gast.
Wij beginnen met een fles Chassagne Montrachet “Les Charrieres” van Rene Lequin, 2015. Alhoewel aan de jonge kant, een prachtig glas en een mooie begeleider van de “Dressed Cornish Crab” met een remoulade van selderij. Zo simpel, zo klassiek, maar wat heerlijk toch weer! En dan het hoofdgerecht. De Mrs. Dutchfoodie is een spichtig wicht die matig eet. Aangezien de lunch bij Scott’s van serieuze aard was, eet zij het liefst een klein vegetarisch hapje. Maar ja, er is natuurlijk ook de kip, en die kan je alleen voor 2 personen bestellen. Ik zie de Mrs. DF twijfelen en ik grijp mijn kans en spreek de (magische) woorden: “eet lekker wat jij wilt schatje, ik bestel sowieso die kip, desnoods laat ik de helft wel staan”…. Het wordt de kip, en wat voor kip!
De kip in kwestie komt van een boerderij uit Devonshire en is gevuld met Morilles, Foie Gras en zwarte truffel. Een mooier trio (naast die met Lucy Liu en Glennis Grace) kan de DF zich niet voorstellen. De kip heeft 45 minuten nodig en wordt dus a la minute bereid. Het wachten wordt beloond met een prachtige presentatie vanuit een zilveren cloche. De kip zo mooi krokant gebakken en zo mals en sappig, ik heb nog nooit zoiets geproefd. De ganzenlever heef zijn werk gedaan, de morilles en truffel verzorgen op de achtergrond een tranentrekkende uitwerking op mijn tong. Zelden zo ontroerd geweest door een gerecht!
Dan de desserts, de DF slaat die om veiligheidsredenen meestal over, maar nu de Mrs. DF heeft “meegedaan” met de kip, wordt uw eigenste DF gedwongen mee te doen aan de “Baked Alaska with Griotte cherries (fort wo)”. Ene verrukkelijke klassiek Omelette Siberienne, met geflambeerde kersen. Zalig!
De DF besluit spontaan het (nieuwe) Ivy kookboek te kopen in de hoop zo het recept van de kip te kunnen bemachtigen, maar helaas. Na dagen overpeinzen hoe de receptuur er van dit goddelijke gerecht zou kunnen uitzien, kom ik bij de DF sr. Terecht, die direct het eerste kookboek van de Ivy uit de kast trekt en het recept onthult. Toch fijn zo’n belezen ouweheer.
Gelukkig komt morgen mijn vriend Julius weer terug na 6 weken Australië, opdat ik via hem de best verkrijgbare kip in Nederland te pakken kan krijgen!
(5 / 5)