Ik schreef al eerder over Dani Garcia, de voormalig 3-sterrenchef, die onder meer Restaurant Bibo in Madrid heeft. Dani is commercieel gegaan. Nou klinkt dat zo snel negatief, maar dat is in dit geval echt ten onrechte. Het is een compliment waard. Dat je meerdere succesvolle concepten bedenkt, uitrolt en de kwaliteit op een fantastisch niveau weet te houden.
Hij heeft ook Lobito de Mar. Mijn vriend Thomas, één van dé Nederlandse foodkenners (in Madrid) die ik toevallig met zijn schone ega aan zijn zijde aantrof in het vliegtuig op weg naar Madrid, wees mij ook al op Lobito de Mar tijdens een spontane borrel in The Ritz in Madrid.
Lobito de Mar is niets anders dan seafood, seafood, seafood. Het is op een hoek in de leuke buurt Salamanca gevestigd en je kunt er fantastisch eten. Wij hebben maar een uur, dus het wordt even haasten. Wij komen zonder reservering, dus de DF stuurt zijn buitengewone goed gelukt ega naar de doorbitch voor een tafel. Succes gegarandeerd!
Ondanks het spitsuur worden wij aan een leuke tafel in de hoek gezet, met uitzicht op de bar en daarachter de keuken. Ik ben nog even wat afgeleid door de entree, waar je tegen een mooie vitrine aanloopt vol met verse schaaldieren, waaronder de donkerrode “carabineros” en mooie langoustines.
Helaas, er is geen tijd en “zij die alles beter weet” verordonneert eenvoudige, snel te bereiden hapjes. Ik sputter nog wat tegen en mompel dat je verse carabineros en langoustines rauw kan eten, maar tevergeefs.
Enfin, wij beginnen met een “Russian egg”(Ja daar issie weer). Ik kies voor een toevoeging, en dat zijn de garnalen. Het zijn “blanke garnalen”. Zalig.
Ik vervolg met de huisgemaakte, gefrituurde, calamari, maar dan bereid door een voormalig drie sterrenchef. Wat een feest die calamari, het is allemaal even lekker.
Ik kijk nogmaals verlekkerd de vitrine in en zie daar grote, verse langoustines liggen, die gegrild bij mijn buurman op de tafel komen. Ik zou niets liever dan dat willen eten. Ik probeer het nog een keer, maar de Mrs. DF, die mij wijst op mijn strak-zittende hemd en mijn cholesterol-score, spreekt mij vermanend toe: er worden géén langoustines besteld. Ik mompel nog dat ze rauw ook heerlijk én mager zijn. Het mag helaas niet baten…. Tandenknarsend accepteer ik deze brute schrobbering onder de toezegging dat als wij terug zijn in Madrid wij hier als eerste gaan eten, en wij alsdan direct de langoustines bestellen…
Ik had ook al water in het glas (zucht), maar de vibe in deze zaak, de inrichting, het publiek en de kraakverse vis, doet mij naar een spoedige terugkeer verlangen.
Als je dus naar Madrid gaat, zet je drie restaurants sowieso op je lijstje: Bibo, La Castela en Lobito de Mar, en als je tijd hebt en zin hebt in een waanzinnig stuk vlees van koeien die minimaal 18 jaar geleefd hebben, dan ga je naar Las Reses (Ik schreef daar al eerder over).
https://grupodanigarcia.com/en/lobito-de-mar-restaurants-2/
(4 / 5)