Ik ben met mijn goede vriend Frank op stap in Valencia.
Frank is een bijzonder vrolijk mens. Frank heeft het programma geregeld. Frank is niet zo van het eten, dus er is geen restaurant gereserveerd of uitgezocht, maar des te meer houdt Frank van voetbal en wel van Real Madrid in het bijzonder. Als je met Frank op stap bent kun je er vergif op innemen dat je in een stadion eindigt. En zo geschiedde, Levante tegen, jawel, de “Koninklijke”. Eerlijk is eerlijk, er heerst een warme sfeer waarbij zelfs voor acties van de tegenstander wordt geapplaudiseerd. De Spanjool eet zich tijdens de wedstrijd helemaal gek aan “papagaaienvoer” (zonnenbloempitten), waarschijnlijk is dat de reden dat ze zo goed en luid kunnen aanmoedigen.
Enfin, voor de wedstrijd wordt er pizza en Burgerking gegeten, maar niet door de DF, dat begrijpt u. Eten gemaakt zonder passie en ziel laat ik aan mij voorbijgaan.
We lopen om een uur of 10 na de wedstrijd terug naar de stad, er is geen taxi te krijgen. Het fijne van Spanje is dat de er laat gegeten wordt. Ik eet zelf zelden voor 21:00 uur, een tijdstip waar in Nederland zelfs de snackbar al dicht is.
Op weg naar de stad lopen wij langs een modern, onooglijk restaurant met Tl verlichting, maar in een ooghoek zie ik de Iberico hammen hangen, omringd door een gezellig Spaans publiek. Ik zie in een keuken van “4 bij 3”, vier Spaanse koks zich in het zweet werken. Het is er druk, geen tafel te krijgen, maar we “mogen” aan de bar staan. Instinctief voel ik dat dit een feestje gaat worden!
We beginnen met wat iberico Ham, bier voor Frank en een heerlijk glas Albarino voor de Dutch Foodie. Als snel komt er een heerlijk bord “Fritura de pescaditos”. Heerlijke, kraakverse, gefrituurde visjes die je met huid en haar verslindt. Ik weet hoe ze deze visjes frituren. Van mijn Spaanse zwager heb ik een zakje van de speciale bloem gekregen. Ze gooien eerst de bloem in de olie, en dan pas de visjes erbij. De bloem hecht zich vanzelf aan de vis. Raar, maar waar.
We vervolgen met een kleine gegrilde octopus “sepionet con salsa me”. Wat een feest. Zo vers. Enthousiast, en al tentakels etend (frank kijkt mij verbaasd aan) vertel ik Frank hoe kraakvers ook deze octopus is. Ik vertel frank dat je inktvis/octopus 30 seconden moet grillen of dertig minuten moeten bakken. Alles daartussen leidt tot taaie inktvis.
Frank is het echt kwijt als ik het “papagaaienbekje” van de octopus verwijder.
Wat is dit lekker, je proeft de zee.
Frank wil stoppen met eten (geloof ik) maar er komen nog gekookte, gebakken en daarna gefrituurde aardappels met Aioli en pittige tomatensaus (patatas bravas), gevolgd door gamba’s in knoflookolie.
We toppen af met de “pulpo a la gallega”. Heerlijke gekookte en kort gebakken schijfjes van de poot van de Octopus met gerookte Spaanse paprikapoeder op een bedje van schijfjes gekookt aardappel.
Frank haakt vol ongeloof af. Het wordt hem te veel.
Zelden zo lekker gegeten. De Albarino vloeit intussen rijkelijk, het pils voor Frank ook. Frank is een unieke vrienden maker, en als we weg gaan (na slechts 83,40 voor drie personen te hebben afgeregekend) , is het twaalf uur, is de zaak nog vol, en de keuken hard aan het werk. We worden uitgezwaaid.
Tot de volgende keer, “addioooooooss”, klinkt het in koor.
Wat een heerlijke keuken en wat ene mooie gezellige eetcultuur. Daar kunnen wij wat van leren.
Cellar de Carmen
Dolores Marqués 47
46020 Valencia
Cellerdcarmen@gmail.com
Tel. 0034963278330
